Chambre des Députés

Diúltaíonn Charly Reinertz do bheith teoranta do lipéad, gluaiseacht nó cleachtas áisiúil. Déantar a shaothar a shaoradh d’aon ghnó ón ábhar – is cuardach buan é a chuid ealaíne ar ábhair, meáin agus teicnící nua – agus is fianaise é ar chumas Reinertz gach dúshlán a shárú. Go deimhin, nuair nach raibh sé ach 17, chaill sé trí mhéar ar a lámh dheas tar éis timpiste, rud a chiallaigh go raibh air an domhan a léirmhíniú lena lámh chlé, an lámh a d’úsáideadh, as sin amach, an scuab agus an peann luaidhe. Na laethanta seo, péinteálann agus tarraingíonn an t-ealaíontóir lena dhá lámh, rud a ligeann dó an dá thaobh den inchinn a bheith páirteach sa sreabhadh cruthaitheach. Bíonn saothar Reinertz ag síorathrú. Scriosann gach saothar nua an saothar a tháinig roimhe; tosaíonn an t-ealaíontóir as an nua, agus neamhaird á dhéanamh aige ar an seansaothar a tháinig roimhe. Á dhéanamh sin dó, baineann Reinertz an mhistéir den ghníomh cruthaithe, agus ceadaíonn sé do gach uile bhreathnóir tuiscint a fháil ar fhórsa sainráite a chuid saothar de réir mar a thagann dialóg as a láithreacht. Cúis, b’fhéidir, leis an gcur in iúl saonta a chuirtear i láthair ina shaothar Chambres des Députés.