Sullivan’s Field

Péintéir Liriciúil Tírdhreacha, rinne William Crozier braistint na gluaiseachta a bhí thar a bheith so-aitheanta a chur in iúl ina shaothair phéintéireachta ina raibh an dúlra mar ábhar. Mar mhac léinn ag Scoil Ealaíne Ghlaschú ó 1949 go dtí 1953, chaith sé seal ina dhiaidh i bPáras agus i mBaile Átha Cliath sular chuir sé faoi i Londain, áit inar cuireadh tús lena ghairmréim i ndáiríre. Bhog é go Corcaigh ar deireadh áit inar bhunaigh sé a stiúideo. Bhí tionchar mór ag an réigiún ar a shaothar agus ba dhíol inspioráide dó é de réir cosúlachta, ar réigiún é atá mar ábhar agus mar théama dá chorpas a ndéantar an iniúchadh is forleithne air. Tá cur chuige Crozier i leith an tírdhreacha suaithinseach go leor. Tá na dathanna a mbaineann sé úsáid astu bríomhar, i gcodarsnacht le chéile, agus chomh lán sin de mhothúchán ar an iomlán nach féidir an rómánsaíocht folaigh a shonrú ina shaothar. Thairis sin, is é an tuiscint atá aige ar an obair líne agus ar choincheap na gluaiseachta iad na nithe lena ndéantar an roinn seo dá shaothar a thabhairt chun suntais i ndáiríre. Go deimhin, ní théann Crozier i dtuilleamaí bhraistint acadúil na peirspictíochta ach léirítear treoíocht, treoshuíomh agus doimhneacht trí chuair thumtha, lena dtreoraítear an amharc i dtreo an taoibh deisil ar bhealach atá bíseach nach mór. Éiríonn leis an saothar Sullivan’s Field an chumadóireacht shuaitheanta seo a chur in iúl go foirfe. Is cosúil nach mór, go bhfuil an gort, arb é is teideal don saothar, ag tumadh isteach sa dobharlach agus coincheap na gluaiseachta á chur in iúl go paiteanta leis an gcuma chuartha atá ar a imlíne. Tá an tsuaiteacht le sonrú chomh mór céanna ar an dobharlach, a dhromchla líneach agus srathaithe míshuaimhneach. Tá obair líne den sórt sin go mór i gcodarsnacht leis an saothar a tháinig ó Crozier ina dhiaidh sin (1990idí i leith), a léirítear le hingearacht atá righin, leacaithe agus doghluaiste.