Koniec drogi publicznej III

Rzeźbiarz Dan Wolgers studiował w Konsthögskolan (1980–1985), a dziesięć lat później uzyskał tam stanowisko pedagoga. Wolgers jest artystą (meta)krytycznym wobec sceny artystycznej i rynku, ale wyraża swoje zastrzeżenia z kapryśnym i poetyckim humorem, co stawia go w towarzystwie twórczości dadaistycznej i artystów z tego nurtu. Bywa kontrowersyjny i zdarza się, że nie przestrzega prawa (w 1993 r. w kontekście wystawy, w której miał wziąć udział, Wolgers „pożyczył” ławki z Liljevalch Art Hall, aby później sprzedać je na aukcji, za co został następnie ukarany grzywną i uznany winnym wykroczenia). Dzieła rzeźbiarza są głęboko ludzkie w swojej koncepcji i zasięgu. Cykl „Koniec drogi publicznej” (łącznie pięć prac) wyraża wspólnotowe ambicje cechujące całą jego twórczość. W rodzinnej Szwecji, gdzie zdecydowana większość dróg jest publiczna, takie znaki drogowe są dość rzadkim widokiem. Dokumentując punkt „zakończenia” przestrzeni publicznej, artysta przypomina widzowi o łączącej ich wspólnocie.