Nadar

Fabrizio Clerici, miłośnik detalu, wykorzystywał w swojej twórczości zawodowy kunszt i zainteresowania. W 1937 r. ukończył studia w dziedzinie architektury. Jako wysokiej klasy rysownik Clerici nigdy nie rezygnował z precyzji i dokładności, wręcz przeciwnie. Zafascynowany i zainspirowany wielkimi mistrzami i zabytkami epoki renesansu i baroku, w swoich dziełach nieustannie oddaje hołd tym wielkim epokom, zarówno z punktu widzenia tematyki, jak i stylistyki. Zainteresowanie architekturą przyczyni się do podjęcia decyzji o pracy w charakterze scenografa (1947). Clerici osiągnął sukces w tej dziedzinie, pracując dla teatru, opery i baletu. Można przypuszczać, iż fascynacja Clericiego renesansem wyjaśnia temat pracy prezentowanej w Kolekcji Sztuki Współczesnej Parlamentu Europejskiego. Jak wskazuje tytuł, praca przedstawia Félixa Nadara (Gaspard-Félix Tournachon; 1820–1910). Nadar był znanym i cenionym fotografem, karykaturzystą, dziennikarzem, powieściopisarzem, pilotem balonowym i wynalazcą barierek do kontroli tłumu, które w Belgii po dziś dzień noszą nazwę „nadar”. W każdej z tych dziedzin Francuz osiągał doskonałość i przekraczał granice ówczesnych możliwości. Z tego względu interesuje on Clericiego jako nowoczesny „człowiek renesansu”. W swoim dziele Clerici uchwycił tę wszechstronność, prezentując Nadara trzykrotnie w różnych pozach i sytuacjach.