Seraphita

W przypadku Rui Sancheza zew sztuki był taki silny, że na trzecim roku porzucił on studia medyczne, by podjąć naukę w Ar.Co – Centro de Arte e Comunicação Visual. Ze względu na niestabilne czasy powojenne został niestety zmuszony do przerwania edukacji na tej uczelni. Poszukiwał więc innych możliwości kształcenia i inspiracji w Londynie, w Goldsmiths' College (1977–1980), a następnie na Uniwersytecie Yale (1980–1982). Te międzynarodowe doświadczenia wywarły niezwykle korzystny wpływ na jego wnikliwą twórczość. Był bezpośrednim świadkiem przemian w sztuce modernistycznej. Echa fundamentalnych pytań tego okresu pobrzmiewają w sztuce Sancheza po dziś dzień, Jego prace niełatwo poddają się klasyfikacjom. Niezależnie od tego, czy tworzy rzeźby ścienne czy instalacje z rozmaitych materiałów, portugalski artysta zawsze dąży do przekraczania ustalonych granic. W pracy zatytułowanej „Seraphita” abstrakcyjne postaci – nawiązujące do „Orfeusza” artysty powstałego w tym samym roku – stanowiące swoje lustrzane odbicie, każda z długim kijem w dłoni, patrzą na siebie. Trudno powiedzieć, czy mamy do czynienia ze sceną bitwy czy może tańca. Symetria tworzy między postaciami niewidzialny most mimo dzielącej je odległości.