Sullivan’s Field (Pole Sullivana)

Liryczny malarz pejzażowy William Crozier nasycał swoje obrazy charakterystyczną dynamiką. Studiował w Glasgow School of Art w latach 1949–1953, następnie spędził pewien czas w Paryżu i Dublinie, by osiedlić się w Londynie, gdzie faktycznie rozpoczęła się jego kariera. W późniejszym czasie przeprowadził się do Cork, gdzie założył pracownię. Region ten okazał się istotnym źródłem inspiracji dla artysty i stanowi najszerzej zbadany przedmiot i temat jego twórczości. Podejście Croziera do krajobrazu jest dość szczególne. Kolory są żywe, kontrastowe i zawierają taki ładunek emocjonalny, że w obrazach trudno doszukiwać się drzemiącego romantyzmu. Jego twórczość wyróżnia się ze względu na specyficzne rozumienie linii i dynamiki. Crozier odrzuca akademicką perspektywę, ale przekazuje kierunek, orientację i głębię poprzez opadające krzywe, zazwyczaj kierując wzrok odbiorcy w prawo w ruchu niemalże spiralnym. „Pole Sullivana” jest doskonałym przykładem tej charakterystycznej kompozycji. Tytułowe pole wydaje się niemalże wpadać do wody, a krzywizna jego obrysu buduje dynamikę. Woda jest podobnie wzburzona, a jej liniowa, warstwowa powierzchnia – niespokojna. Takie użycie linii kontrastuje z późniejszą twórczością Croziera (od lat 90.), która cechuje się sztywną, spłaszczoną i nieruchomą pionowością.