Seraphita

Το κάλεσμα της τέχνης ήταν τόσο δυνατό για τον Rui Sanchez, που εγκατέλειψε το τρίτο έτος της ιατρικής για να εγγραφεί στη σχολή Ar.Co – Centro de Arte e Comunicação Visual. Δυστυχώς, η εκπαίδευσή του διακόπηκε λόγω της ασταθούς μεταπολεμικής περιόδου, με αποτέλεσμα να αναζητήσει εκπαίδευση και έμπνευση αλλού, δηλαδή στο Λονδίνο, στο Goldsmith's College (1977 - 1980) και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο Yale (1980 - 1982). Αυτές οι διεθνείς εμπειρίες ωφέλησαν σε μεγάλο βαθμό τη φιλοπερίεγη πρακτική του. Ήρθε σε άμεση επαφή με τις αλλαγές και τις εξελίξεις του μοντερνισμού, ακριβώς τη στιγμή που συνέβαιναν. Οι βασικές αναζητήσεις της περιόδου εξακολουθούν να αντηχούν στην τέχνη του Sanchez μέχρι σήμερα. Το έργο του δείχνει να αρνείται να ενταχθεί εύκολα σε μια κατηγορία. Από τα γλυπτά τοίχου μέχρι τις καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις πολλαπλών υλικών, ο Πορτογάλος καλλιτέχνης δεν έπαψε ποτέ να ξεπερνά τα καθιερωμένα όρια. Το έργο Seraphita φροντίζει να αποσπά τις μορφές —βασισμένο στο έργο Orpheus του Sanches, του ίδιου έτους— εξοπλισμένες με έναν καθρέφτη σε κοντάρι, τοποθετημένες η μία απέναντι από την άλλη. Δεν είναι σαφές αν η σκηνή είναι μια μάχη ή ένας χορός, αλλά η συμμετρία δημιουργεί μια αόρατη γέφυρα μεταξύ των μορφών, παρά την απόσταση που τις χωρίζει.