Ο Miguel BRANCO γεννήθηκε στο Castelo Branco το 1963. Σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών του πανεπιστημίου της Λισαβόνας. Αιώνιος φοιτητής στην ιστορία της τέχνης, ο Branco αμφισβητεί διακριτικά τους δασκάλους του (ενδεικτικά, Watteau, Chardin, Fragonard, Γκόγια, Βελάσκεζ, Μπελίνι, Stubbs, Hogarth και Teniers) παίζοντας με μυστικιστικά και αυτοαναφορικά στοιχεία (Αίγυπτος ή Ινδία, για παράδειγμα), που επικαλούνται την ιστορία της ανθρωπότητας. Η προσέγγισή του, συνεπώς, είναι συνειδητά μεταμοντέρνα, παρά την ιδιαίτερα κλασική τεχνικά εμφάνισή της. Το στοιχείο που διακρίνει πραγματικά την τέχνη του Branco από επικοινωνιακής άποψης είναι η χρήση της κλίμακας. Συνήθως προτιμά τα μικρότερης κλίμακας έργα (μερικά έργα είναι μικρότερα και από καρτ ποστάλ), αλλά δεν χρησιμοποιεί τις μινιατούρες ως μέσο για να επιδείξει τη δεξιοτεχνία του. Αντί αυτού, μικραίνει την κλίμακα για λόγους αντίληψης για να προσελκύσει την προσοχή του θεατή, να τον αναγκάσει να έρθει πιο κοντά και να πάρει τη σωστή θέση για να εκτιμήσει πλήρως το έργο. Με άλλα λόγια, ο Branco, μέσω του μεγέθους τους και μόνο, ενορχηστρώνει μια ενεργή φυσική αλληλεπίδραση με τα έργα του.
Όσον αφορά τη γλυπτική, η στρατηγική του Branco είναι παρόμοια, αλλά αντίστροφη: εδώ ευνοεί τα τεράστια μεγέθη για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του θεατή. Πέρα από την αλληλεπίδραση στον χώρο, η συνοχή εκδηλώνεται και θεματικά μέσω του πάθους του Branco για τα ζώα ως θέμα και για τα άγρια είδη της πανίδας. Παραμερίζοντας το μέσο ή την έμπνευση, ο καλλιτέχνης δημιουργεί τις δικές του αναμνήσεις προϋπαρχόντων έργων τέχνης και εκφράσεων. Στο κέντρο της σύνθεσης ή της εγκατάστασης βρίσκεται συχνά το βλέμμα, του αντικειμένου του ή του θεατή. Η διακειμενικότητα και η κλίμακα αποτελούν απλώς τα μέσα που επιτρέπουν την πολυεπίπεδη παρατήρηση.
Συλλέκτης αναφορών, ο Branco δεν αποστρέφεται τη σύγχρονη και ποπ κουλτούρα. Αντιθέτως, αντλεί έμπνευση από αυτές για να τονίσει τις αντιθέσεις, να βελτιώσει τις μεταλλάξεις και να υπογραμμίσει την οπτική υβριδοποίηση. Τα σύγχρονα μέσα αποτέλεσαν το έναυσμα για να αναπτυχθούν σύγχρονες πρακτικές και τεχνικές όπως η ψηφιακή εκτύπωση, η ψηφιακή επεξεργασία, το κολάζ κ.λπ. Η έμφαση αυτή στην τεχνολογία (στις εικόνες του έχουν αρχίσει να εμφανίζονται κάμερες και μη επανδρωμένα αεροσκάφη), αν και φαινομενικά αντίθετη στη φύση, στην πραγματικότητα λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό ως μέσο για την ανάδειξή της.
Το πάθος του Branco για την τέχνη και την ιστορία της τον οδήγησαν στη διδασκαλία. Δίδασκε στο Ar.Co, Centro de Arte e Comunicação Visual από το 1989 και υπήρξε επικεφαλής του τμήματος σχεδίου και ζωγραφικής από το 1994 έως το 2018.
Ο Branco ζει και εργάζεται στη Λισαβόνα.
