Sullivan’s Field

Ζωγράφος του λυρικού τοπίου, ο William Crozier εμπότισε τις φυσικές του εικόνες με μια ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη αίσθηση ορμής. Φοιτητής στη Σχολή Τέχνης της Γλασκόβης (Glasgow School of Art) από το 1949 έως το 1953, στη συνέχεια πέρασε χρόνο στο Παρίσι και το Δουβλίνο προτού τελικά εγκατασταθεί στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησε πραγματικά η σταδιοδρομία του. Τελικά μετακόμισε στο Κορκ, όπου δημιούργησε το στούντιό του. Η περιοχή αποδείχθηκε εξαιρετική πηγή επιρροής και έμπνευσης, και είναι το πιο ευρέως διερευνημένο αντικείμενο και θέμα των έργων του. Η προσέγγιση του Crozier στο τοπίο είναι αρκετά ξεχωριστή. Τα χρώματά του είναι ζωντανά, με αντιθέσεις, και συνολικά συναισθηματικά φορτισμένα, σε σημείο που δεν μπορεί να προσδοθεί κάποιος λανθάνων ρομαντισμός στο έργο του. Επιπλέον, η κατανόησή του για τις γραμμές και την ορμή είναι αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει ένα μέρος της δουλειάς του. Πράγματι, ο Crozier δεν προσυπογράφει μια ακαδημαϊκή αίσθηση προοπτικής, αλλά μεταφέρει κατευθυντικότητα, προσανατολισμό και βάθος μέσω των βυθιζόμενων καμπυλών, οδηγώντας γενικά το βλέμμα προς τα δεξιά σε μια σχεδόν σπειροειδή κίνηση. Το Sullivan's Field ενσωματώνει τέλεια αυτόν τον χαρακτηριστικό τρόπο σύνθεσης. Το πεδίο που αναφέρεται στον τίτλο του έργου φαίνεται σχεδόν να βουτά στο σώμα του νερού, ενώ το καμπυλωτό περίγραμμα ευνοεί ιδιαίτερα την ορμή που αποπνέεται. Το νερό αναδεύεται ομοίως, με τη γραμμική επιφάνειά του με τα διάφορα επίπεδα να είναι ανήσυχη. Ένα τέτοιο έργο με γραμμές έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη μεταγενέστερη παραγωγή του Crozier (δεκαετία του ‘90 και μετά), η οποία χαρακτηρίζεται από μια άκαμπτη, επίπεδη και ακίνητη καθετότητα.