Ο Felim Egan γεννήθηκε το 1952 στην κομητεία Donegal. Ορφανός από μικρή ηλικία, υιοθετήθηκε από τον Martin και τη Maisie Egan. Η δοτικότητά τους είχε ως αποτέλεσμα η ενσυναίσθηση (για τα ορφανά, τους πρόσφυγες και άλλες ξεχασμένες κοινότητες) να παίξει σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική και κοινωνική ζωή του Felim. Σπούδασε στο Belfast School of Art (1971), στο πολυτεχνείο του Portsmouth, στο Slade School of Art του Λονδίνου (1975-1977), ενώ το 1980 πήρε υποτροφία για ένα έτος στη Βρετανική Σχολή της Ρώμης (1980). Ο Egan χρησιμοποίησε τα χρόνια αυτά της εκπαίδευσής του για να αναπτύξει ένα προσωπικό λεξιλόγιο με παγκόσμια απήχηση και δυναμική. Την πείρα του τη μοιράστηκε αργότερα με τη νεότερη γενιά, καθώς δίδαξε ζωγραφική στο National College of Art and Design.
Η άυλη και ομιχλώδης φύση του μονόχρωμου έργου του και του υποβάθρου του είναι αποτέλεσμα της τεχνικής του, η οποία συνίσταται στο χτίσιμο του χρώματος με την εφαρμογή λεπτών στρώσεων ακρυλικού αναμεμειγμένου με λιθοτρίμματα. Καμία λέξη δεν μπορεί να περιγράψει επακριβώς τις αφηρημένες συνθέσεις του Ιρλανδού ζωγράφου, αλλά η λέξη «χάρτης» είναι η πρώτη που έρχεται στο μυαλό κατά την αξιολόγηση του έργου του. Κανείς όμως δεν γνωρίζει αυτό που έχει χαρτογραφήσει ο Egan με τις ιερογλυφικές συντεταγμένες του. Αστερισμοί, κάποιος ανεξερεύνητος μικροπολιτισμός ή αυτό που δεν υπάρχει; Η γεωμετρική του γλώσσα αφήνει χώρο στη φαντασία να βρει άπειρο αριθμό απαντήσεων και θεωριών.
Μέσα από την αφαίρεση, δίνει έμφαση στην οικουμενικότητα και στο συναισθηματικό βάρος. Η τεχνική του καλλιτέχνη περιλάμβανε την εργασία σε μια επίπεδη τράπεζα έτσι ώστε να μπορεί να γυρίζει το έργο ενόσω το δημιουργούσε. Η συγκέντρωση οπτικών γωνιών με αυτόν τον τρόπο εισήγε την αβεβαιότητα, περιστατικά και ατυχήματα που ο Egan απολάμβανε να επιλύει, καθώς τον ανάγκαζαν να αποτινάξει τις προκαταλήψεις του. Ήταν σημαντικό για τον καλλιτέχνη να επιστρατεύσει το χάος ως μεθοδολογία, αν ήθελε να το αποτυπώσει.
Η Ιρλανδία επέλεξε τον Egan για εκπρόσωπό της στην Μπιενάλε του Παρισιού το 1980 και στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1985. Άλλες διακρίσεις του περιλαμβάνουν βραβείο όπως το πρώτο βραβείο της UNESCO για τις τέχνες στο Παρίσι του 1993 και το χρυσό βραβείο στο Cagnes-sur-Mer (1997).
Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων εκθέσεών του περιλαμβάνονται αυτές στην γκαλερί τέχνης Whitworth, στο Ιρλανδικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Δουβλίνου το διάστημα 1995-1996 και στο Stedelijk Museum του Άμστερνταμ το 1999.
Ο Egan απεβίωσε το 2020.
