Η Camille Souter (πραγματικό όνομα Betty Pamela Holmes) γεννήθηκε το 1929 στο Northampton. Το παρωνύμιο Camille το πήρε από την ηρωίδα του Αλέξανδρου Δουμά στο βιβλίο Η κυρία με τις καμέλιες. Της το έδωσε ο πρώτος της σύζυγος, ο ηθοποιός Gordon Souter. Παρότι γεννήθηκε στην Αγγλία, η μέλλουσα καλλιτέχνιδα μεγάλωσε στην Ιρλανδία. Αρίστευσε στα καλλιτεχνικά μαθήματα στο Glengara Park School του Dún Laoghaire, ωστόσο αποφάσισε να λάβει εκπαίδευση νοσοκόμας στην κλινική Guy στο Λονδίνο. Κατά τη μαθητεία της, νόσησε από φυματίωση. Μέρος της ανάρρωσής της στη νήσο Wight ήταν η εργοθεραπεία μέσω καλλιτεχνικών μαθημάτων. Χωρίς πραγματική επίσημη εκπαίδευση, η σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτη Souter κατάφερε να παρατείνει τα θεραπευτικά μαθήματα, αυτή τη φορά στη γλυπτική (δίπλα στον Yann Renard-Goulet) ενόσω συνέχιζε να αναρρώνει στο Δουβλίνο. Η ανερχόμενη καλλιτέχνιδα αποφάσισε να τελειώσει την εκπαίδευσή της ως νοσοκόμα στο Λονδίνο. Αποφοίτησε το 1952, αλλά εγκατέλειψε αμέσως τον ιατρικό τομέα για χάρη της ζωγραφικής.
Η τέχνη της Souter διαθέτει αναμφίβολα μια αρχιτεκτονική ελκυστικότητα, ένα θέμα το οποίο ανατέμνει στα σύγχρονα τοπία της, τα οποία απεικονίζουν εργοστάσια, αποβάθρες, κανάλια και σφαγεία. Αυτό της το πάθος,τη βοήθησε, εν μέρει, να το τροφοδοτήσει η υποτροφία που έλαβε από την ιταλική κυβέρνηση το 1958, μια περίοδο κατά την οποία απόλαυσε όσο περισσότερα ιταλικά θαύματα μπορούσε. Προσάρμοζε τα υλικά της στο περιβάλλον της (η έλλειψη πόρων την ανάγκασε να χρησιμοποιήσει χρώμα για αλουμινένια ποδήλατα κάποια φορά γύρω στο 1959-1960). Οι διάφορες επιρροές της εμπνέουν αλλά ποτέ δεν ορίζουν το έργο της. Το να προσπαθήσει κανείς να ταυτίσει το έργο της Souter με κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα ή κάποια αισθητική είναι σχεδόν αδύνατο και, εν τέλει, άνευ ουσίας.
Η πρώτη της ατομική έκθεση έλαβε χώρα στο εστιατόριο El Habano στην οδό Grafton το 1956. Την επόμενη χρονιά, η γκαλερί Clog στο Δουβλίνο φιλοξένησε την επόμενη ατομική της έκθεση, η οποία περιλάμβανε πρόσφατες ελαιογραφίες, υδροκομμιογραφίες και μονοτυπίες. Το 1958, πριν φύγει για την Ιταλία, παρουσίασε έργα της στην γκαλερί New Vision του Λονδίνου. Επιστρέφοντας στην Ιρλανδία, συνέχισε τις τακτικές εκθέσεις: εκπροσώπησε την Ιρλανδία στην Μπιενάλε του Παρισιού (1961), ενώ διοργάνωσε μια από κοινού έκθεση με τον Barrie Cooke στο Ulster Museum (1965)· στη New Gallery στην οδό Grosvenor Road του Μπέλφαστ (1965)· στο The Irish Imagination 1959-1971 στη δημοτική πινακοθήκη του Δουβλίνου Hugh Lane και αργότερα στην Ουάσινγκτον (1971)· και συμπεριλήφθηκε στην έκθεση Irish Women Artists: 1870-1970 (2014). Η γκαλερί Douglas Hyde διοργάνωσε μια ρετροσπεκτίβα του έργου της το 1980, ενώ το ίδιο έκανε και η Royal Hibernian Academy το 2001.
Στη διάρκεια της καριέρας της, η Souter τιμήθηκε με πολυάριθμα βραβεία, όπως: το Oireachtas Landscape Award (1973)· το Irish American Cultural Institute’s Gainey Award (1975)· το Grand Prix International de l’Art Contemporain του Μόντε Κάρλο (1977)· το βραβείο Tony O’Malley (1998)· καθώς και το Distinguished Career Award του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Ιρλανδίας (2000). Αναγορεύτηκε επίσης επίτιμη διδάκτωρ του Trinity College του Δουβλίνου (2015).
Η Souter ζει και εργάζεται στη νήσο Achill της κομητείας Mayo και στο Δουβλίνο.
