Ο Takis (πραγματικό όνομα Παναγιώτης Βασιλάκης) γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα. Τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από αλλεπάλληλα ολοκληρωτικά στρατιωτικά καθεστώτα, είτε γερμανικά είτε ιταλικά, ή και εγχώρια. Σε μια οικογένεια που αγωνιζόταν πρωτίστως να επιβιώσει, η κλίση του Takis προς τις καλές τέχνες δεν ήταν και τόσο αποδεκτή. Ωστόσο, ο απτόητος εικοσάχρονος Takis φανταζόταν τον εαυτό του καλλιτέχνη, παρότι ζωγράφιζε σε ένα υπόγειο. Εμπνευσμένος από ανθρώπους όπως ο Πικάσο και ο Τζιακομέτι, ο Takis παρέμεινε αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως.
Προτιμούσε να αποτελεί δημιούργημα ενός εργαστηρίου παρά προϊόν ενός ιδρύματος. Το 1952 άνοιξε το πρώτο του ατελιέ με τους φίλους και καλλιτέχνες Μίνω Αργυράκη και Ραϋμόνδο στην περιοχή της Ανάκασας στην Αττική. Τα έργα αυτής της περιόδου αποτελούνται από σιδερένιες γλυπτές προτομές, οι οποίες συνδυάζουν μοντέρνα και αρχαϊκά στοιχεία.
Διαδοχικά ταξίδια στο Παρίσι (1953) και στο Λονδίνο (1954), με τις κεραίες, τα δορυφορικά πιάτα και τα ραντάρ τους, ενέπνευσαν τα πρώτα κινούμενα γλυπτά του Takis, τα Σινιάλα, τα οποία είναι από τα πρώτα του είδους τους στην τέχνη του 20ού αιώνα. Αυτή η πρώτη σειρά, με τα φωτεινά και κινητικά σήματά της, διέθετε το πλεονέκτημα ότι ήταν ταυτόχρονα και ένα είδος περφόρμανς, το οποίο και ανέπτυξε ο Takis. Από εκείνο το σημείο και μετά, επικεντρώθηκε στην εξερεύνηση διαφόρων αόρατων δυνάμεων κίνησης και/ή ενέργειας, όπως ο μαγνητισμός, ο ηλεκτρισμός, ο ήχος, το φως, ο άνεμος και ο ήλιος. Αυτή η έρευνα κορυφώθηκε το 1960 με την περφόρμανς Το Αδύνατον: Ο Άνθρωπος στο Διάστημα, αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τον Νοτιοαφρικανό ποιητή Sinclair Beiles.
Το 1968 μετακόμισε στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, όπου είχε προσκληθεί με υποτροφία ως ερευνητής από το πανεπιστήμιο του ΜΙΤ και πιο συγκεκριμένα από το Κέντρο Προηγμένων Οπτικών Μελετών, κάτι εξαιρετικά επωφελές για την εξέλιξη της καριέρας του, καθώς πειραματίστηκε σε μεγάλο βαθμό με ηλεκτρομαγνητικά, υδροδυναμικά και υδρομαγνητικά γλυπτά. Ο Takis εξισορρόπησε τη δημιουργικότητα με την πολιτική μέσω της ίδρυσης του σωματείου Συνασπισμός Εργατών Τέχνης, με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των καλλιτεχνών ενάντια στην εκμετάλλευσή τους από τους γκαλερίστες. Οι επιστημονικές του πρωτοβουλίες βρήκαν στέγη το 1986 στην γενέτειρά του Ελλάδα, όπου ίδρυσε το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες, το οποίο εγκαινιάστηκε επίσημα το 1993. Σε αυτό το περιβάλλον, ο Takis συνέχισε να συνδυάζει την τέχνη με την επιστήμη, ξεχωρίζοντας μέσα από την εξερεύνηση της Τέταρτης Διάστασης, αυτής των αόρατων δυνάμεων.
Οι πρόσφατες ατομικές εκθέσεις του Τάκη είναι οι εξής: Takis: Cosmos en Mouvement, ΚΠΙΣΝ, Αθήνα, (2021)· Takis, White Cube Gallery (Bermondsey), Λονδίνο (2021)· Takis, White Cube Gallery, Χονγκ Κονγκ (2020)·Takis, Macba, Βαρκελώνη (2019)· Takis, Tate Modern, Λονδίνο (2019)· Takis, black and white. The fourth dimension, Γκαλερί Ξίππας, Παρίσι (2017)· Les signaux et la quatrieme Dimension, Γκαλερί Ξίππας, Γενεύη (2016)· Takis, Champs Magnetiques, Palais de Tokyo, Παρίσι (2015)· The Fourth Dimension, Συλλογή De Menil, Χιούστον (Τέξας) (2015).
Ο Τάκης απεβίωσε το 2019. Έκτοτε, το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες λειτουργεί και ως Ίδρυμα Takis.
