Ο Παύλος Διονυσόπουλος γεννήθηκε το 1930 στα Φιλιατρά. Ως παιδί, άρχισε να σκιτσάρει το περιβάλλον του και τους ανθρώπους που ζούσαν σε αυτό. Μετά τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ) από το 1949 έως το 1953, ταξίδεψε στο Παρίσι με κρατική υποτροφία για να σπουδάσει στην Académie de la Grande Chaumière. Χάρη στο ταξίδι αυτό, απέκτησε πρόσβαση σε μουσεία και γκαλερί, ενώ ήρθε σε επαφή με άλλους σημαντικούς κόμβους της σύγχρονης τέχνης, κάτι που διεύρυνε τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, εργάστηκε στον τομέα της διαφήμισης και του θεάτρου μέχρι το 1958, όταν και επέστρεψε στο Παρίσι, αυτήν τη φορά με τριετή υποτροφία από το ελληνικό κράτος. Εγκαταστάθηκε στην Πόλη του Φωτός, έγινε φίλος με τον Pierre Restany και τους Νέους Ρεαλιστές, μαζί με τους οποίους παρουσίασε έργα του το 1963. Ο Διονυσόπουλος έγινε φίλος με τον Raymond Haynes και ήρθε σε επαφή με προσωπικότητες όπως οι Τζιακομέτι και Dubuffet. Αυτός ο νέος κύκλος τον βοήθησε να αναγνωρίσει το καλλιτεχνικό δυναμικό των ευτελών καθημερινών υλικών, όπως το χαρτί, οι μπροσούρες, οι αφίσες και τα διαφημιστικά φυλλάδια. Αυτά γίνονται τα κύρια εργαλεία του: τα κόβει σε κομμάτια και λεπτές λωρίδες και πραγματεύεται το θέμα της μαζικής επικοινωνίας μέσω προϊόντων μαζικής παραγωγής που προωθούν τη μαζική κατανάλωση. Τα καταναλωτικά αγαθά που διαφημίζονται στις μεταμορφωμένες επιφάνειές του βρίσκουν τελικά θέση στο έργο του, όπως για παράδειγμα, πουκάμισα, γραβάτες και κάλτσες, που απεικονίζονται με σπειροειδείς γραμμές που σχηματίζουν ένα είδος δίνης.
Το έτος 1966 σηματοδότησε για τον Διονυσόπουλο μια μετάβαση από άποψη μεθοδολογίας. Η ζωγραφική ανήκε πλέον στο παρελθόν και οι μάζες διπλωμένου χαρτιού οδηγούσαν σε νέα μονοπάτια. Το έργο του επικεντρώθηκε σε αυτοσχέδιους κορσέδες, κονσέρβες και σάντουιτς εγκλωβισμένα σε κουτιά από πλεξιγκλάς, με ολοένα και πιο τολμηρούς συνδυασμούς υλικών και χρωμάτων. Στη συνέχεια πέρασε από αντικείμενα σε ολόκληρα περιβάλλοντα, οι μεταγενέστερες προσεγγίσεις των οποίων πρόσφεραν και τη δυνατότητα συμμετοχής στους θεατές.
Αυτό το έργο παρείχε νέες ευκαιρίες στον Διονυσόπουλο στον χώρο της σύγχρονης τέχνης. Αρχικά τον έφερε στις ΗΠΑ, όπου πολύ γρήγορα άφησε το στίγμα του μετά την έκθεση του έργου του στην γκαλερί Fischbach το 1967. Τον επόμενο χρόνο, η πρώτη του μνημειώδης εικαστική εγκατάσταση φιλοξενήθηκε από την γκαλερί Ileana Sonnabend στο Παρίσι. Μια εθνική ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 1979, ταυτόχρονα με τη διάδοση του περιοδικού Vogue, ενώ μια πρώτη διεθνής αναδρομική έκθεση διοργανώθηκε ήδη το 1972 από το Kunstverein στο Ανόβερο. Για την περίσταση παρουσιάστηκαν πρωτότυπα έργα. Ο καλλιτέχνης εκπροσώπησε την χώρα του το 1980 στην Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1997 η Ελλάδα συμμετείχε σε μια περιοδεύουσα αναδρομική έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, η οποία παρουσιάστηκε και στην Αθήνα στο Εργοστάσιο ΑΣΚΤ. Το έργο του Ποδοσφαιριστές βρίσκεται μόνιμα εγκατεστημένο στον σταθμό Ομόνοια του μετρό της Αθήνας.
Ο Διονυσόπουλος έφυγε από τη ζωή το 2019.
