Ο Πάρις Πρέκας γεννήθηκε το 1926 στην Αθήνα. Το 1948 εγγράφηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου σπούδασε με δασκάλους τους Ουμβέρτο Αργυρό, Δημήτρη Μπισκίνη και Α. Γεωργιάδη, και αποφοίτησε το 1952. Χάρη σε μια κρατική υποτροφία, συνέχισε τις σπουδές του διεξάγοντας μια εξάμηνη μεταπτυχιακή έρευνα στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια της οποίας επιχείρησε να συλλάβει την αίσθηση που απέπνεε η γαλλική πρωτεύουσα.
Δημιουργός πολύπλευρος, ο Πρέκας έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την κοσμηματογραφία και την αρχιτεκτονική διακόσμηση, φιλοτεχνώντας συνθέσεις για εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους πολυκατοικιών και άλλων δημοσίων και κοινόχρηστων κτηρίων. Στη ζωγραφική του αρχικά ασχολήθηκε με το τοπίο, ενώ αργότερα, συνδυάζοντας την ελληνική πραγματικότητα με τους μύθους και τις παραδόσεις, δημιούργησε θεματικές ενότητες που κινούνται στο πνεύμα του κονστρουκτιβισμού και της αφαίρεσης. Ανάλογα μοτίβα έχει χρησιμοποιήσει και στα γλυπτά του, με τον συνδυασμό αφαιρετικών, κυβιστικών και εξπρεσιονιστικών στοιχείων.
Ο χρονολογικός κατάλογος των μεγάλων διεθνών εκθέσεων στις οποίες συμμετείχε έχει ως εξής: the Young Artists of the Near East, ΗΠΑ (1956), Μπιενάλε του Παρισιού (1959), Salon de l’Art Libre, Παρίσι (1960-1965), Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1965), Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1967), Osaka Expo (1970), Upper Grosvenor, Λονδίνο (1971), Salon Comparaisons, Παρίσι (1982) και Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Βιέννη (1983).
Ο Πρέκας απεβίωσε το 1999.
