Ο Γιάννης Αδαμάκος γεννήθηκε το 1952 στον Πύργο. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 1973 έως το 1978, με δασκάλους τους ζωγράφους Δημήτρη Μυταρά και Παναγιώτη Τέτση. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του, ο Αδαμάκος είχε την ευκαιρία να εκθέσει για πρώτη φορά έργα του, καθώς το 1978 διοργάνωσε την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί Νέες Μορφές στην Αθήνα. Ο Αδαμάκος αναγνωρίστηκε στη χώρα του σε σύντομο χρονικό διάστημα, ωστόσο ήταν πρόθυμος να θέσει στον εαυτό του περαιτέρω προκλήσεις. Έτσι μετακόμισε στο Παρίσι, όπου συνέχισε να ασκεί τη τέχνη του ανεξάρτητος μεταξύ των ετών 1978 και 1981. Στη γαλλική πρωτεύουσα ήρθε σε επαφή με τα σύγχρονα ρεύματα και τα μεγάλα κλασικά έργα του παρελθόντος. Βρίσκοντας την ευκαιρία να τοποθετήσει τις σημερινές πρακτικές σε πλαίσιο, ο Αδαμάκος συνειδητοποίησε την ύπαρξη ενός συνεχούς διαλόγου μεταξύ παρελθόντος και παρόντος.
Οι εμπειρίες του από το εξωτερικό κάνουν αισθητή την παρουσία τους στα επόμενα έργα του. Το έργο του εκείνη την περίοδο ορίζεται χρονολογικά από διαδοχικές θεματικές ενότητες. Το κυρίαρχο μοτίβο, ωστόσο, παραμένει σχετικά σταθερό και οικουμενικό: άνθρωπος και/στη φύση. Οι μοναχικές ανδρικές και γυναικείες μορφές μεταμορφώνονται διαρκώς σε κενταύρους ή μεταλλάσσονται σε δέντρα. Με αυτόν τον τρόπο, ο καλλιτέχνης εντάσσει το ανθρώπινο σώμα στον χώρο και στο τοπίο, και με την εξπρεσιονιστική του γραφή υπαινίσσεται τη βία αυτής της ένωσης, με αλλεπάλληλες σχεδιαστικές ή χρωματικές επεμβάσεις στην επιφάνεια των έργων.
Η τεχνική αυτή καθεαυτή απηχεί το θέμα που έχει επιλέξει: την εξέλιξη. Οι εκάστοτε επιλογές του ζωγράφου (μικρά ή μεγάλα μεγέθη, σκοτεινοί ή φωτεινοί τόνοι, χρωματικές εντάσεις ή μονοχρωμίες, μικτά μέσα, ενιαίες ή κατακερματισμένες συνθέσεις) αναδεικνύουν την κάθε ενότητα ως μια διαφορετική φάση της εξελισσόμενης σχέσης μορφής και τοπίου, σε μια αναζήτηση της μεταξύ τους ισορροπίας. Το έργο του Αδαμάκου είναι μια συνεχής εικαστική αναζήτηση με υπαρξιακές προεκτάσεις, όπου η ζωγραφική συναντάει μερικές φορές τις νοητικές διεργασίες της ποίησης. Σε ανάμνηση αυτής της πειραματικής αναζήτησης, κυκλοφόρησε το 2008 το λεύκωμα Γιάννης Αδαμάκος: Ζωγραφική 1977-2007, που περιέχει 180 έργα του ταξινομημένα ανά δεκαετίες. Το 2013 πραγματοποιήθηκε έκθεση πρόσφατων έργων του στο Μουσείο Μπενάκη.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Αδαμάκος ανέλαβε καθήκοντα δασκάλου. Δίδαξε σχέδιο και ζωγραφική στο Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας και στη Σχολή Βακαλό.
