Ο Aligi Sassu γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1912. Το 1921, η οικογένειά του μετακόμισε στο Thiesi της Σαρδηνίας. Η περιοχή άφησε μια εντύπωση ανεξίτηλη στον Sassu, ο οποίος «κατέγραψε» τα τοπία, τους ήχους και τις μυρωδιές —μια εμπειρία η οποία θα του γεννούσε και την αγάπη του για τα άλογα.
Καθώς οι καλλιτεχνικές του ευαισθησίες άρχισαν να αναπτύσσονται, ο Sassu έδειξε ενδιαφέρον για το κίνημα του φουτουρισμού, διάβασε τα περιοδικά και το μανιφέστο του, και υπέκυψε στον ενθουσιασμό που του προκάλεσε μια έκθεση στο Cavo, στην οποία τον πήγε ο πατέρας του το 1919. Μέσα από τις επαφές του πατέρα του, ο Sassu μπόρεσε να προσεγγίσει το κίνημα και να έρθει σε επαφή με τα έργα των Umberto Boccioni, Carlo Carrà, Gaetano Previati, Giandante X (όπως ήταν γνωστός ο Dante Persico) και Giuseppe Gorgerino — καθένας εξ αυτών τον ενέπνευσε με διαφορετικό τρόπο. Τα μανιφέστα ήταν το εργαλείο επιλογής του Sassu, και περιλάμβαναν ένα χαρακτηριστικό έργο σχετικά με τη ζωγραφική —το Dynamism and muscular reform— που είχε εκδώσει μαζί με τον φίλο του Bruno Munari.
Οι πρώιμες δημιουργίες του από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 και εξής αποτελούνταν από μικρού μεγέθους πίνακες, στους οποίους πειραματιζόταν με τα χρώματα. Τα θέματά του τα αντλούσε από το άμεσο περιβάλλον του: ποδηλάτες, ανθρακωρύχους, εργαζομένους και πυγμάχους· όλοι τους έθεταν τις βάσεις για το μελλοντικό του συνολικό έργο. Το 1930, μαζί με τους Filiberto Sbardella, Giacomo Manzù, Nino Strada, Candido Grassi, Giuseppe Occhetti και Gino Pancheri, ο Sassu κατάφερε να εξασφαλίσει την πρώτη του σημαντική έκθεση στο Μιλάνο.
Το 1934, έμεινε για τρεις μήνες στο Παρίσι, όπου ενίσχυσε την αγάπη που έτρεφε για την τέχνη του 19ου αιώνα, και μελέτησε τα έργα μεγάλων καλλιτεχνών, όπως των Ματίς, Ζερικώ, Σεζάν και κυρίως του Ντελακρουά, του οποίου η ατμοσφαιρική χρήση των χρωμάτων και το πάθος για τα ζωώδη θέματα θα εμφανιζόταν αργότερα σε έργα του ίδιου του Sassu. Καθώς είχε επιστρέψει στην Ιταλία με μια ανανεωμένη διάθεση για κοινωνικό και πολιτικό ακτιβισμό, ο Sassu σχημάτισε την ομάδα Rosso με τους Nino Franchina, Vittorio Della Porta και άλλους. Δυστυχώς, η αντιφασιστική ρητορική και οι φιλικές σχέσεις με άτομα που ήταν κατά του Φράνκο οδήγησαν στην καταδίωξή του από την κυβέρνηση και τελικά την απαγγελία κατηγορίας εναντίον του για συνωμοσία σε βάρος του Ιταλικού Κράτους τον Απρίλιο του 1937. Τον παρακολουθούσαν για έξι μήνες και η περίοδος αυτή διήρκεσε συνολικά δέκα χρόνια. Παρότι ο Μουσολίνι του έδωσε χάρη το 1938, ο Sassu εξακολουθούσε να είναι υπό επιτήρηση και οι καλλιτεχνικές του δραστηριότητες παρέμεναν περιορισμένες. Ενώ ταλαιπωρήθηκε πολύ από την όλη κατάσταση, ζωγράφιζε μυθικές και καθημερινές σκηνές και έκανε πολλά ταξίδια, κατά τη διάρκεια των οποίων συναντούσε τον Πικάσο. Κάθε βήμα του ταξιδιού του ήταν πλούσιο σε έμπνευση και ευκαιρίες, με τον Sassu να δημιουργεί συνεχώς και να διοργανώνει εκθέσεις στη διαδρομή.
Ο Sassu απεβίωσε στα γενέθλιά του το 2000. Τον ίδιο χρόνο, τα έργα του από πηλό παρουσιάστηκαν σε έκθεση του Διεθνούς Μουσείου Κεραμικής στη Faenza, πριν μεταφερθούν στο Μουσείο Κεραμικών Manlio Trucco Museum στη Λιγυρία και στο Δημοτικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Albissola. Από το 2000 και εξής, η πόλη της Besana στην Brianza έχει φιλοξενήσει τα μέλη της Πολιτιστικής Ένωσης «Φίλοι του Aligi Sassu», η οποία, εκτός από μια πληθώρα πρωτοβουλιών, διοργάνωσε την πρώτη ανθολογία γλυπτικής για τον καλλιτέχνη το 2001. Ακολούθησαν οι εκθέσεις Picasso, Fontana, Sassu: Ceramic art from Albissola to Vallauris το 2003 και Cenacolo Verde: Cassinari, Migneco, Morlotti, Sassu and Treccani in Brianza το 2005. Τον ίδιο χρόνο, ο Ιταλός Πρόεδρος Carlo Azeglio Ciampi βράβευσε τον Sassu με το Χρυσό Μετάλλιο της Ιταλικής Δημοκρατίας για τις υπηρεσίες του στον πολιτισμό και την τέχνη, ως αναγνώριση για τα επιτεύγματά του στην εκπαίδευση, το σχολείο, το πανεπιστήμιο και την έρευνα, καθώς και για την προώθηση του πολιτισμού.
