Ο Allen Jones γεννήθηκε το 1937 στο Σαουθάμπτον. Τρία χρόνια αργότερα, η οικογένειά του μετακόμισε στο Ealing, στο δυτικό Λονδίνο. Έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη από νεαρή ηλικία και το 1955 άρχισε σπουδές ζωγραφικής και λιθογραφίας στο Hornsey College of Art στο Λονδίνο, απ’ όπου αποφοίτησε τέσσερα χρόνια αργότερα. Ενώ σπούδαζε ακόμα, η περιέργειά του τον έφερε στην Προβηγκία της Γαλλίας, όπου ανακάλυψε το έργο του Robert Delaunay. Ο Τζάκσον Πόλοκ, έργα του οποίου είδε στην γκαλερί Whitechapel το 1958, αποτέλεσε άλλη μια σημαντική επιρροή.
Το 1959, ο Jones μεταπήδησε από το Hornsey College στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης. Η κίνηση αυτή ήταν μια γλυκόπικρη εμπειρία. Βρισκόταν σε τακτική επικοινωνία με προοδευτικούς καλλιτέχνες με τους οποίους έμελλε αργότερα να αποτελέσει μέλος της πρώτης γενιάς της βρετανικής ποπ αρτ: R. Β. Kitaj, Peter Phillips, David Hockney και Derek Boshier. Η διάθεση για καινοτομία εκείνον τον καιρό ήταν απτή στον κύκλο του: «Ήθελα να καταργήσω τα όρια αυτού που θεωρούταν αποδεκτό στην τέχνη. Ήθελα να εφεύρω μια νέα γλώσσα για την αναπαράσταση … να ξεφύγω από την ιδέα ότι η παραστατική τέχνη είναι ρομαντική, ότι δεν είναι ζόρικη». Δυστυχώς, στο νέο ίδρυμα στο οποίο φοιτούσε οι καλλιτεχνικές αλλαγές αυτές δεν έγιναν αποδεκτές, και ο Jones αποβλήθηκε στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους 1960 προς παραδειγματισμό. Επέστρεψε στο Hornsey, απ’ όπου αποφοίτησε το 1961. Αφήνοντας πίσω του τις απογοητεύσεις, το 1961 ο Jones έλαβε μέρος στην έκθεση Young Contemporaries, που αποτελούσε μέρος της ετήσιας έκθεσης του Βασιλικού Συλλόγου Βρετανών Καλλιτεχνών. Η έκθεση αυτή, στην οποία συμμετείχαν επίσης καλλιτέχνες όπως οι David Hockney, R. B. Kitaj, Billy Apple, Derek Boshier, Joe Tilson, Patrick Caulfield και Peter Blake, θεωρείται από πολλούς ότι είναι αυτή που έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη της βρετανικής ποπ αρτ.
Δείχνοντας ενδιαφέρον για την αμερικανική εκδοχή του ύφους του οποίου ήταν πρωτοπόρος στη Βρετανία, ο Jones μετοίκησε το 1964 στη Νέα Υόρκη. Κατά το διάστημα που πέρασε στην Αμερική μαζί με τον φίλο και συνάδελφό του Peter Phillips, ο οποίος ήρθε μαζί του χάρη σε μια υποτροφία Harkness, ο Jones οφείλει κανείς να παρουσιάζει τις προθέσεις του στο έργο του όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα, και έτσι προσπάθησε να δημιουργήσει χειροπιαστές εικόνες.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που, με την επιστροφή του στο Λονδίνο, στράφηκε στη γλυπτική, το μέσο για το οποίο είναι πλέον πιο γνωστός. Το 1969, συγκεκριμένα, αποτέλεσε σημείο καμπής, καθώς φιλοτέχνησε το έργο του Chair από υαλοβάμβακα, το οποίο προκάλεσε, και συνεχίζει να προκαλεί, αντιδράσεις. Το έργο, εμπνευσμένο από πρακτικές BDSM, και ως εκ τούτου άκρως σεξουαλικό και ερωτικό, δείχνει να αντικειμενοποιεί τις γυναίκες εξισώνοντάς τις με έπιπλα. Αυτό που φαίνεται να είναι μισογυνισμός, έκανε τον Jones θέμα έντονων συζητήσεων και αντιπαραθέσεων στον κόσμο της τέχνης για πολλές δεκαετίες. Κάθε φορά που εκτίθεται το έργο, γίνεται αντικείμενο αμφισβήτησης και ο καλλιτέχνης κατηγορείται ως μισογύνης. Ο Jones ήταν απών από πολλές εκδηλώσεις εξαιτίας επαναλαμβανόμενων περιστατικών.
Κατά τη δεκαετία του 1970 επέστρεψε στη ζωγραφική σε καμβά και σε πιο απλές μορφές, δίνοντας σαφή έμφαση στο χρώμα, το οποίο χρησιμοποιούσε «για να εισαγάγει την έννοια της κίνησης της μορφής, με τους εναλλασσόμενους κίτρινους και πράσινους βραχίονες τοποθετημένους απέναντι και διαγωνίως». Η Walker Art Gallery του Λίβερπουλ φιλοξένησε μια μεγάλη ρετροσπεκτίβα του έργου του το 1979, η οποία αργότερα επισκέφθηκε και την γκαλερί Serpentine στο Λονδίνο. Στα κατοπινά έργα του κατά τον 21ο αιώνα επέστρεψε στη γλυπτική, με τη μορφή μνημειωδών χαλύβδινων έργων βασισμένων στο μοτίβο των διαπλεκόμενων ανώνυμων μορφών. Μετά την ενηλικίωσή του ως καλλιτέχνη και ανθρώπου, ο κόσμος της τέχνης τον καλωσόρισε ξανά. Τα έργα του παρουσιάστηκαν στην έκθεση Pop Art Portraits στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων του Λονδίνου, ενώ στην Tate Britain υπάρχει μια αίθουσα αφιερωμένη στις ακουαρέλες, στα σχέδια και στους ζωγραφικούς πίνακές του. Το 2008, μια αίθουσα της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών επιστρατεύτηκε για να εκτίθενται οι ακουαρέλες του.
Ο Allen Jones ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.
