Ο Andrzej Jackowski γεννήθηκε το 1947 στη βόρεια Ουαλία. Γιος Πολωνών προσφύγων που διέφυγαν από τη φρίκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γεννήθηκε σε έναν καταυλισμό προσφύγων κοντά στο Crewe, όπου η οικογένειά του περίμενε τον επαναπατρισμό. Σε αυτή την προσωρινή κοινότητα, ο πολωνικός πολιτισμός ανθούσε, κάτι που επέτρεψε στον νεαρό Andrzej να γνωρίσει τη γλώσσα και τα έθιμα που είχε στερηθεί. Αυτό που ήταν δύσκολο να αποδεχτεί ήταν το ότι αντιμετωπιζόταν σαν ξένος: «Οι καλύβες του καταυλισμού ήταν από πισσωμένο ξύλο. Οι γονείς μου είχαν πάνω τους μια κάρτα που έγραφε ότι ήταν ξένοι». Καθώς ο επαναπατρισμός δεν ήρθε ποτέ, ο Jackowski αναγκάστηκε να πάει μαζί με τον αδερφό του στο Νότινγχαμ για να μάθουν αγγλικά, προτού τελικά εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Αυτή η νέα αρχή συνέπεσε με τον χωρισμό των γονιών του. Και ο Jackowski όμως πήρε μια σημαντική απόφαση: ήξερε ότι θα γινόταν καλλιτέχνης.
Φοίτησε στα Camberwell School of Art, Falmouth School of Art και στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου, ενώ στη συνέχεια έγινε υπότροφος του Πανεπιστημίου του Surrey. Εκεί, ενώ διάβαζε το Οι Υπνοβάτες του Άρθουρ Καίσλερ ένα έργο εμπνευσμένο από τον πίνακα The Tower of Copernicus, ο Jackowski συνειδητοποίησε κάτι που έμελλε να καθορίσει το έργο του. Οι αναμνήσεις από τον εκτοπισμό και την απομόνωση των «παιδικών» του χρόνων τον κατέκλυσαν. Μαζί τους, αναδύθηκε ξανά το τραύμα και η αίσθηση της απώλειας. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, ο καλλιτέχνης αποφάσισε να συνδυάσει τις προσωπικές του εμπειρίες από την παιδική του ηλικία με τα ευρύτερα, οικουμενικά θέματα του εκτοπισμού, της απώλειας και της ταυτότητας.
Ως εκ τούτου, το έργο του Jackowski είναι άκρως αυτοβιογραφικό και αντλεί από τις αναμνήσεις των πρώτων παιδικών του χρόνων, από την ιστορία της οικογένειάς του στην πατρίδα του την Πολωνία και τα αισθήματα απομόνωσης και εγκλεισμού που επέφεραν τα 11 χρόνια διαμονής σε προσφυγικό καταυλισμό. Οι εμπειρίες αυτές αποτέλεσαν εύφορο έδαφος για την ψυχή του, που έγινε το πρίσμα μιας συλλογικής μνήμης. Πετυχαίνοντας μια πολύ λεπτή ισορροπία, κατόρθωσε να χρησιμοποιήσει ένα υποκειμενικό αφήγημα για να αναπαραστήσει μια συλλογική ιστορία.
Ο Jackowski δίδαξε ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον μεταξύ 1987 και 2013. Το 2003 έγινε μόνιμος καθηγητής. Κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό ζωγραφικής John Moores το 1991, ο οποίος έλαβε χώρα στην γκαλερί Walker στο Λίβερπουλ, για το έργο του The Beekeeper’s Son.
