Ο Antoni Clavé γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1913. Αφού παρακολούθησε απογευματινά μαθήματα στην Escuela de Artes y Oficios Artisticos (σχολή τεχνών και καλλιτεχνικής χειροτεχνίας) και στην Escuela de Bellas Artes (σχολή καλών τεχνών) στη Βαρκελώνη ενώ εργαζόταν παράλληλα σε ένα εργαστήριο κλωστοϋφαντουργίας, η όρεξη του Clavé για την τέχνη μόνο αυξανόταν. Προσλήφθηκε ως ελαιοχρωματιστής και εξοικειώθηκε με τη χρήση των πινέλων και άλλων εργαλείων, αλλά σύντομα παραιτήθηκε για να δηλώσει το ενδιαφέρον του για μια θέση που είχε ανοίξει στη Cinematografica Nacional Española, όπου προσλήφθηκε για να δημιουργεί αφίσες για κινηματογραφικές ταινίες. Ο Clavé έβγαζε τα προς το ζην από πολιτιστικές, διαφημιστικές και διακοσμητικές εργασίες μέχρι την έλευση του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Επιστρατεύτηκε το 1937 και εξασφάλισε μια θέση ως σχεδιαστής προπαγανδιστικών αφισών. Ο Clavé, όπως και πολλοί άλλοι, κατέφυγε στη Γαλλία όταν η πατρίδα του έπεσε στα χέρια του στρατού του Φράνκο. Ως μη αναγνωρισμένος πρόσφυγας στο Perpignan, κατάφερε ακόμα και εκεί να δημιουργήσει και να παρουσιάζει έργο.
Θύμα του 20ού αιώνα, ο Clavé βρισκόταν στο Παρίσι όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί το 1940. Έπειτα από μια αποτυχημένη προσπάθεια να διαφύγει στη Βενεζουέλα, παρέμεινε στη γαλλική πρωτεύουσα όπου δημιούργησε το πρώτο του εργαστήριο. Όταν πλέον απελευθερώθηκε, το Παρίσι άρχισε να προσφέρει άφθονες ευκαιρίες: εκθέσεις, κύκλοι καλλιτεχνών, συνεργασίες με αναγνωρισμένους φορείς για κοστούμια και σκηνογραφία.
Η δεκαετία του 1950 σηματοδότησε την αρχή της διεθνούς αναγνώρισης του Clavé μέσω μιας σειράς εκθέσεων κομβικής σημασίας: στην γκαλερί Witcomb στο Μπουένος Άιρες, στην Galleria dell’Obelisco στη Ρώμη και στην Galerie Drouant-David στο Παρίσι το 1953, καθώς και στην Galleria del Sole στο Μιλάνο το 1954. Την ίδια χρονιά, εγκατέλειψε το σχέδιο θεάτρου για να αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στη ζωγραφική. Αποζημιώθηκε για την αφοσίωσή του αυτή το 1958 πραγματοποιώντας μια έκθεση στην Galerie Creuzevault στο Παρίσι. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι τιμές και οι ατομικές εκθέσεις άρχισαν να αυξάνονται. Το 1965, εγκαταστάθηκε στη νότια Γαλλία, αλλά πέρασε λίγο χρόνο εκεί ενώ η τέχνη του ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Όλη αυτή η προβολή του κορυφώθηκε με μια τεράστια αναδρομική έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού το 1978.
Όντας πλέον ένας πολίτης του κόσμου, τη δεκαετία του 1980 ο Clavé έστρεψε ξανά την προσοχή του στην πατρίδα του. Στην Ισπανία διοργανώθηκαν πολυάριθμες μόνιμες και περιοδεύουσες εκθέσεις που διέδωσαν το έργο του, ενώ παράλληλα η φήμη του συνέχισε να αυξάνεται παγκοσμίως. Το γεγονός ότι η πόλη της Βαρκελώνης παρήγγειλε ένα μνημειώδες γλυπτό από τον Clavé στη μνήμη της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1888 είναι χαρακτηριστικό της επιτυχίας που είχε σημειώσει στον τόπο του. Η επιτυχία του παρέμεινε αμείωτη μέχρι τον θάνατό του το 2005, αλλά και μετά.
Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Fernet-Branca του Saint-Louis και η Galerie Beyeler στη Βασιλεία ήταν οι πρώτοι που αφιέρωσαν ολοκληρωμένες αναδρομικές εκθέσεις στον καλλιτέχνη το 2006 και το 2008, αντίστοιχα. Ο δήμος της Βαρκελώνης διοργάνωσε εκδηλώσεις για τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από τη γέννηση του καλλιτέχνη (2013). Το 2017 δημοσιεύθηκε ένας κατάλογος για το σύνολο έργων του Clavé.
