Ο Antoni Tàpies i Puig γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1923. Αν και επέδειξε καλλιτεχνικό ταλέντο και περιέργεια από νεαρή ηλικία, η οικογένειά του τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει έναν πιο παραδοσιακό και ασφαλή δρόμο, με αποτέλεσμα να σπουδάσει νομική. Όντας παρ’ όλα αυτά δημιουργικός, ο Tàpies συνέχισε να παράγει τέχνη ως αυτοδίδακτος ερασιτέχνης καλλιτέχνης. Αφού υπέστη διπλό πλήγμα, σε προσωπικό επίπεδο, από μια σοβαρή πνευμονική λοίμωξη από την οποία ανάρρωσε μετά από χρόνια και, σε παγκόσμιο επίπεδο, από τις φρικαλεότητες του ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, ο Tàpies αποφάσισε να αφοσιωθεί πλήρως στην τέχνη μόλις το σώμα και η χώρα του είχαν κάπως ανακάμψει.
Το 1943 γράφτηκε στην Ακαδημία Valls, όπου σπούδασε αρχικά σχέδιο υφάσματος και μετά ζωγραφική (1946). Μελετώντας τον μοντερνισμό γενικότερα, αντέγραψε καλλιτέχνες όπως ο Βαν Γκογκ και ο Πικάσο και άρχισε να συχνάζει σε μια ομάδα παράνομων Καταλανών συγγραφέων γνωστών ως «Baus».
Το 1948, το στιλ του εξελίχθηκε, προκαλώντας διαμάχες στην πρώτη του εμφάνιση στο Salo d’Octubre στη Βαρκελώνη. Ακολουθώντας περισσότερο τα χνάρια του σουρεαλισμού και του ντανταϊσμού, ο Tàpies συνίδρυσε το κίνημα Dau al Set και τις ομώνυμες εκδόσεις. Την επόμενη χρονιά, γνώρισε τον Ζουάν Μιρό, ο οποίος, μαζί με τον Πάουλ Κλέε, έγιναν οι κεντρικοί εμπνευστές του κατά τη διάρκεια αυτής της σουρεαλιστικής περιόδου.
Ο Tàpies πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1950, στις γκαλερί Layetanas στη γενέτειρά του. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, υιοθέτησε έναν πιο αφαιρετικό τρόπο έκφρασης και στράφηκε προς τη χρήση οργανικών και φυτικών υλικών. Στη δεκαετία του 1950 γνώρισε επίσης διεθνή αναγνώριση και τα πρώτα του βραβεία ήταν τα εξής: Carnegie International στο Πίτσμπεργκ, γαλλική κρατική υποτροφία και εκπροσώπηση της Ισπανίας στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1952.
Στη δεκαετία του 1970, ο καλλιτέχνης ακολούθησε το κύμα της ποπ αρτ, τονίζοντας το χρώμα και μεγεθύνοντας την κλίμακα της δουλειάς του. Αυτή η πιο φιλική προς τα μέσα στροφή προς τις γραφικές τέχνες εξηγεί τις πολυάριθμες συνεργασίες που πραγματοποίησε τον 21ο αιώνα. Το 2000, σχεδίασε την αφίσα για το τουρνουά Ρολάν Γκαρός.
Μεγάλο μέρος της σύνθεσης του καλλιτέχνη δομείται από φτωχά υλικά που αναπαριστούν πλέγματα, σταυρούς, γραμμές, σκισίματα και ουλές. Σε αυτά παρεμβάλλονται ορθογώνια σχήματα που αναπαριστούν και οριοθετούν κλειστούς χώρους. Το αφαιρετικό, άτυπο, συμβολιστικό, γραφικό και απίστευτα πνευματικό σώμα έργων του Tàpies είναι μια προσωπική απόδοση όλων όσων είχε να προσφέρει ο 20ός αιώνας.
Η συνεισφορά του στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη έχει τύχει ευρείας αναγνώρισης: Βραβείο Ιδρύματος Wolf (1981)· Χρυσό Τιμητικό Μετάλλιο Καλών Τεχνών από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού (1981)· Χρυσό Μετάλλιο της Generalitat της Καταλονίας (1983)· διορίστηκε Αξιωματικός του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (1983) και αργότερα προήχθη σε Διοικητή (1988)· Βραβείο του Πρίγκιπα της Αστούριας για τις Τέχνες (1990)· Μετάλλιο Πικάσο της UNESCO (1993)· και Βραβείο Βελάσκεθ για τις Πλαστικές Τέχνες (2003), μεταξύ πολλών άλλων. Ο βασιλιάς Juan Carlos I του απένειμε τον τίτλο του Marquis de Tàpies το 2010 για τη «μεγάλη προσφορά του στις ισπανικές και παγκόσμιες πλαστικές τέχνες». Ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου (1979), το Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου (1981) και το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης (1988).
Ο καλλιτέχνης απεβίωσε το 2012.
