Ο Arnaldo Pomodoro, αδερφός του γλύπτη Giò Pomodoro (1930–2002), γεννήθηκε στο Montefeltro το 1926. Αρχικά, σπούδασε σκηνογραφία και εργαζόταν ως μελετητής για τις υπηρεσίες δημοτικών κτιρίων στην πόλη του Pesaro, μέχρι που στράφηκε στη μεταλλοτεχνία και τελικά κατέληξε στη γλυπτική κατά τη δεκαετία του 1950.
Ακολουθώντας το καλλιτεχνικό του κίνητρο, μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου συναναστρεφόταν κορυφαίους εκπροσώπους της σύγχρονης ιταλικής τέχνης, όπως τον Lucio Fontana. Ο ζωγράφος που αμφισβητούσε την χωροταξική ακεραιότητα του καμβά εμφανιζόταν δίπλα στον ίδιο τον Pomodoro, στον Enrico Baj και στον Sergio Dangelo ως μέλος της ομάδας Continuità από το 1961 έως το 1962.
Το έργο του Pomodoro χαρακτηρίζεται από μια αριστοτεχνική, ντελικάτη χρήση του χαλκού σε διάφορες φόρμες και μορφές. Οι σφαίρες έχουν κεντρική θέση στο έργο του και κυμαίνονται από μνημειακά έργα εξωτερικού χώρου έως προσωπικές δημιουργίες τσέπης. Τα παραπάνω μπορούν να βρεθούν σε δημόσιους χώρους στο Sorrento, στο Rimini, στο Pesaro, στη Γένοβα, στη Ρώμη, στο Μιλάνο, στο Tivoli, στο Τορίνο, στο Terni, στο Belluno, στην Κοπεγχάγη, στο Brisbane, στο Δουβλίνο, στο Λος Άντζελες και στο Charlotte της Βόρειας Καρολίνας.
Αισθητικά, το έργο του Pomodoro είναι βαθιά περίπλοκο και αποτελεί μια εξερεύνηση του εσωτερικού και του εξωτερικού, του κενού και του συμπαγούς, του άδειου και του γεμάτου, με σκαλίσματα που φέρουν όλη την ντελικάτη κομψότητα ενός κοσμήματος. Το αποτέλεσμα τονίζεται από την πολύτιμη λάμψη —συχνά χρυσή, ασημένια ή χάλκινη— την οποία «καλλιεργεί» σε πολλά γλυπτά του.
Ο Pomodoro έχει συμμετάσχει σε κορυφαίες εκθέσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του: στην Galleria Numero στη Φλωρεντία και στην Galleria Montenapoleone στο Μιλάνο (1954)· στην Μπιενάλε της Βενετίας (1964)· στην Rotonda della Besana στο Μιλάνο (1974)· στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού (1976)· στο φρούριο Forte Belvedere στη Φλωρεντία (1984)· στο Palazzo dei Diamanti στη Φερράρα (1987)· στο υπαίθριο μουσείο Hakone Open Air Museum στην Ιαπωνία (1994)· στο φρούριο Rocca Malatestiana στην Cesena (1995)· στο Δημοτικό Μουσείο του Ρίμινι (1995)· και στην γκαλερί Marlborough στη Νέα Υόρκη (1996).
Ο Pomodoro έχει λάβει, επίσης, διάφορα βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Διεθνούς Βραβείου Γλυπτικής στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1963), του Βραβείου Γλυπτικής του Ινστιτούτου Carnegie (1967), και του βραβείου Praemium Imperiale της Ιαπωνικής Ένωσης Τεχνών (1990). Ακόμη, έχει χριστεί Ιππότης του Μεγάλου Σταυρού της Ιταλικής Δημοκρατίας (1996) και έχει λάβει βραβείο επιτεύγματος ζωής από το Διεθνές Κέντρο Γλυπτικής (2008).
Ο Pomodoro ζει και εργάζεται στο Μιλάνο.
