Ο Boris Bućan γεννήθηκε στο Ζάγκρεμπ το 1947. Σπούδασε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών στο Ζάγκρεμπ, στην Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών στη Λιουμπλιάνα και στην Ακαδημία Πλαστικών Τεχνών στο Ζάγκρεμπ, από την οποία αποφοίτησε το 1972. Ως μέλος της γενιάς New Art Practice, ο Bućan προσπάθησε να αναβαθμίσει την εικαστική τέχνη μέσω της χρήσης προηγμένων τεχνολογιών. Αυτό τον οδήγησε στη χρήση της φωτογραφίας, των Polaroid, των φωτοτυπιών, του φιλμ, του βίντεο και της γραφιστικής καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Το τεχνικό του έργο προσανατολίζεται σε μια πολιτισμική και πολιτική παραίτηση από τα δίκτυα των γκαλερί και την ιδρυματική υποδούλωση μέσω της οικειοποίησης δημόσιων χώρων με τη χρήση καλλιτεχνικών παρεμβάσεων.
Εξοπλισμένος με το υπόβαθρό του, ο Bućan έχει αναπτύξει τη δική του καινοτόμα γλώσσα κάπου ανάμεσα στην ειρωνεία της ποπ αρτ και τη θεσμική κριτική των εννοιολογικών πρακτικών. Η διαφήμιση, συγκεκριμένα, έχει αποτελέσει έμπνευση για την επιθυμία του να εποικήσει οπτικά τον δημόσιο χώρο και να εγκαταλείψει οργανικά τις γκαλερί και τα ιδρύματα. Οι δημόσιες παρεμβάσεις αποτέλεσαν τη βάση για την εδραίωση της φήμης του, όπως, για παράδειγμα, όταν έβαψε φωτεινό μπλε ένα πεζοδρόμιο στο κέντρο του Ζάγκρεμπ· η παρέμβαση αυτή συνδύασε την «παρουσία» της περφόρμανς με τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα της ποπ αρτ, ενώ παράλληλα λειτούργησε ως πράξη αντίστασης. Για το γραφιστικό του έργο, ο Bućan δανείστηκε τα λογότυπα και τα σύμβολα του καπιταλιστικού καταναλωτισμού (Coca-Cola, IBM, Swissair, BMW και πολλά άλλα), αντικαθιστώντας απλώς τα εμπορικά σήματα με τη λέξη «τέχνη». Αυτή η βασική αλλά επιδραστική αλλαγή αμφισβήτησε τον σκοπό και των δύο εικόνων (της πρωτότυπης και της καλλιτεχνικής), σχολιάζοντας ταυτόχρονα το σύστημα των γκαλερί, το οποίο σταδιακά μετέτρεπε έργα τέχνης σε εμπορικά «αγαθά». Με αυτόν τον τρόπο, ο Bućan συνόδευσε και σχολίασε —κορόιδεψε, θα έλεγε κανείς— τη στροφή προς τον καπιταλισμό που ακολούθησε την οικονομική ανάδυση της Γιουγκοσλαβίας, καθώς και τη συρρικνούμενη θέση και τους διαστροφικούς ρόλους της τέχνης και του πολιτισμού εντός αυτού του οικονομικού μοντέλου.
Ο Bućan είναι, επίσης, ένας δημιουργικός γραφίστας σε όλα τα χρόνια της καριέρας του και έχει συλλάβει αφίσες και άλλα επικοινωνιακά υλικά για το θέατρο (μεταξύ άλλων, για το The Firebird του Igor Stravinsky στο Εθνικό Θέατρο της Κροατίας στο Σπλιτ), το ραδιόφωνο και την τηλεόραση της Κροατίας, και, παραδόξως, για διάφορες γκαλερί τέχνης. Συμμετέχοντας στον μαζικό πολιτιστικό καταναλωτισμό, Bućan έχει πιο εύκολα τη δυνατότητα να τον διαταράξει. Το ταλέντο του στη δημιουργία εικόνων έχει προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον και έχει οδηγήσει στην αναγνώριση. Η αφίσα του για το The Firebird, για παράδειγμα, επιλέχθηκε για το εξώφυλλο του καταλόγου της έκθεσης The Power of the Poster στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στο Λονδίνο το 1998. O καλλιτέχνης συμμετείχε, επίσης με αφίσες, στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1984, όπου εκπροσώπησε τη Γιουγκοσλαβία.
Ο Bućan ζει και εργάζεται στο Ζάγκρεμπ.
