Ο Luchezar Boyadjiev γεννήθηκε στη Σόφια το 1957. Από τότε που ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ιστορία και θεωρία της τέχνης στην Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών το 1980, έχει συμβάλει στον επαναπροσδιορισμό των καλλιτεχνικών πρακτικών στη γενέτειρά του, τη Βουλγαρία. Στο έργο του Boyadjiev κυριαρχούν οι προσωπικές του ερμηνείες ποικίλων κοινωνικών ζητημάτων και πραγματικοτήτων —τόσο ιστορικών όσο και νέων— ενώ ο ίδιος έχει αποτελέσει κορυφαία προσωπικότητα της βουλγαρικής σύγχρονης τέχνης από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Μέσα από μια ευρεία γκάμα μέσων, όπως εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, αντικείμενα και σχέδια, βίντεο, ομιλίες-περφόρμανς, ακόμα και ξεναγήσεις, ο Boyadjiev εξερευνά τις διμερείς πορείες του προσωπικού και του δημόσιου χώρου, τις σχέσεις που καθοδηγούν μικρο- και μακρο-περιοχές, καθώς και τους υπαινιγμούς του καπιταλιστικού καταναλωτισμού για τα αναδυόμενα κοινωνικά μοτίβα της δημοκρατίας, κυρίως μετά τη διάλυση των ανατολικών σοσιαλιστικών μοντέλων. Επικρίνει τις συχνά ριζικές αλλαγές σε τομείς της ιδιωτικής ζωής, οι οποίες έχουν επέλθει από αυτά τα οικονομικά συστήματα, ωστόσο θίγει αυτά τα βαρυσήμαντα θέματα με μια ειρωνική, κυνική και συχνά κριτική προσέγγιση. Ακόμα και η ίδια η τέχνη και οι καλλιτέχνες δεν ξεφεύγουν από τη ματιά του Boyadjiev, η οποία αποδομεί τον καπιταλισμό.
Στον Boyadjiev αρέσει να διαταράσσει τα σύμβολα της θρησκείας και της εξουσίας ως μια μορφή σχολιασμού, με την οποία αμφισβητεί τις ιδέες της ουτοπίας και της δυστοπίας μέσω της πλαισίωσης των λεγόμενων σχέσεων Ανατολής και Δύσης. Συγκεκριμένα, κατά τη δεκαετία του 1990, ο Boyadjiev «έπαιξε» αρκετά με αυτά τα θέματα. Το έργο του Fortification of Faith (1991) απεικονίζει τον Ιησού και τον δίδυμο αδερφό του με το ύφος βουλγαρικής αγιογραφίας, ενώ το έργοPhilosophical Cemetery (1992) χρησιμοποιεί μυθικά σύμβολα στη θέση προσωπικοτήτων που επηρέασαν τα δημοκρατικά και/ή απολυταρχικά πολιτικά μοντέλα.
Πρόσφατα, ο Boyadjiev μετατόπισε το επίκεντρο του ενδιαφέροντός του προς τις μεταβαλλόμενες παραμέτρους ενός παγκοσμιοποιημένου, ψηφιακού και εικονικού κόσμου. Μελετά εξονυχιστικά τις διαφημίσεις, τις πινακίδες και τα ανεπιθύμητα οπτικά ερεθίσματα της σημερινής εποχής και τα εξισώνει με θρησκευτικά σύμβολα, διατηρώντας έτσι ως θεματική γέφυρα την κριτική του απέναντι στον καταναλωτισμό.
