Ο Brendan Neiland γεννήθηκε το 1941 στο Lichfield. Σπούδασε στο Birmingham College (1961–1966), και στη συνέχεια μετακόμισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης, όπου είχε καθηγητή τον Sir Peter Blake. Αποφοίτησε το 1969.
Συνεπαρμένος από τις καλλιτεχνικές προοπτικές που παρείχε η αρχιτεκτονική ως θέμα, λίγο πολύ όπως και η κύρια επιρροή του, ο Fernand Léger, ο οποίος, αφού εργάστηκε σε αρχιτεκτονικό γραφείο, άρχισε να χρησιμοποιεί γραμμικά πλέγματα σε καλλιτεχνικές απεικονίσεις, ο Neiland ανακάλυψε εκ νέου το αστικό τοπίο και το απεικόνισε ως ένα ποιητικό καλλιτεχνικό θέμα. Οι γραμμές του πλέγματος της σύνθεσης εμφανίζονται στο έργο του, εναρμονίζοντας τις κυματοειδείς και ρυθμικές αντανακλάσεις πάνω στο γυαλί με τις άκαμπτες χαλύβδινες κατασκευές. Η σύλληψη αυτού του έργου αρχιτεκτονικής φύσης προέρχεται από μια απλούστατη παρατήρηση: «Μεγάλο μέρος της πόλης το παρατηρούμε μέσω αντανακλάσεων», είπε κάποτε ο Neiland. Ως εκ τούτου, οι αντανακλάσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στο έργο του, και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν το επίκεντρο της θεματικής του. Παρ’ όλα αυτά, καθώς οι αντανακλάσεις είναι άυλες, οι αισθητικές αναζητήσεις του Neiland τού έδωσαν τη δυνατότητα να προσεγγίσει μια πληθώρα αστικών αντικειμένων και επιφανειών: Μία από τις πρώτες του σειρές πινάκων απεικόνιζε τις αντανακλάσεις σε καπό αυτοκινήτων, ενώ κατοπινοί πίνακες έδειχναν αντανακλάσεις κτιρίων, ενώ προσφάτως ο καλλιτέχνης έχει στρέψει το ενδιαφέρον του σε οδικά σήματα και σε διαφημίσεις. Καθώς ταξιδεύει, το πλαίσιο μεταβάλλεται, και το ίδιο συμβαίνει με τις αποχρώσεις, τη θερμότητα και τη συνολική ατμόσφαιρα των αντανακλάσεων που απαθανατίζει.
Το πάθος του Neiland να συλλάβει την αντανάκλαση συγγενεύει με την τάση των ρομαντικών να απεικονίζουν το νερό, τη ρευστότητά του και, σαφώς, αντανακλάσεις στις τοπιογραφίες τους. Εντέλει, το έργο του Neiland, το οποίο στρέφει το βλέμμα πέρα από την πόλη και απεικονίζει σύννεφα που διασχίζουν τον ουρανό, φώτα και σκιές, σε μια διαρκή, διαρκώς μεταβαλλόμενη κίνηση μπροστά στη μνημειώδη ακαμψία των κτιρίων, εξερευνά μια μορφή εξαίρετης ομορφιάς, κάτι που τον εντάσσει στους συνεχιστές των ρομαντικών τοπιογράφων του 19ου αιώνα. Από τεχνική άποψη όμως, ο καλλιτέχνης ανήκει πλήρως στην εποχή του: εγκατέλειψε το πινέλο για να κρατήσει το πιστόλι ψεκασμού στο ένα χέρι και το νυστέρι στο άλλο, κι έτσι γεννήθηκε μια απολύτως μοναδική διαδικασία, αυτή της δουλειάς με μάσκες από χαρτί και χαρτόνι και με στένσιλ, που κόβονται και μεταφέρονται με εντυπωσιακή ακρίβεια.
Στις αρχές της καριέρας του, το καλλιτεχνικό του ταλέντο αναγνωρίστηκε μέσω των παρακάτω βραβείων: Daler Rowney Award, Βασιλική Ακαδημία Τεχνών, Λονδίνο (1978)· νικητής του βραβείου John Moore ΙΑ΄, Λίβερπουλ (1978)· και το αργυρό μετάλλιο της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών, Λονδίνο (1969). Το 1992 εξελέγη μέλος της Βασιλικής ακαδημίας, ωστόσο το 2004 απώλεσε την ιδιότητα του μέλους όταν αποκαλύφθηκαν οικονομικές ατασθαλίες κατά τη διαχείριση των σχολών της ακαδημίας. Ορισμένοι αποδίδουν την αποβολή του στην εσωτερική μάχη για εξουσία εντός των κόλπων της διοίκησης της Ακαδημίας. Ο ακαδημαϊκός Sir Peter Blake παραιτήθηκε από την Ακαδημία διαμαρτυρόμενος για την αποπομπή του Neiland. Εξελέγη επίσης μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Τεχνών και διορίστηκε καθηγητής ζωγραφικής στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον.
Στις επιλεγμένες ατομικές διεθνείς εκθέσεις του περιλαμβάνονται οι εξής: Neiland στη Σιγκαπούρη, Galerie Belvédère, Σιγκαπούρη (2015)· Neiland at the Cut, The Cut, Λονδίνο (2012)· Neiland’s Choice, John Bloxham Gallery, Λονδίνο (2008)· Brendan Neiland – A Retrospective, Museum and Art Galleries, Sharjah, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (2006)· A Display of Prints and Working Materials, 1974–1995, Βασιλική Ακαδημία Τεχνών, Λονδίνο (1995)· και Brendan Neiland – Recent Paintings, Fischer Fine Art, Λονδίνο (1991).
