Ο Cristóbal Gabarrón γεννήθηκε στη Mula το 1945. Η πορεία του αυτοδίδακτου Ισπανού καλλιτέχνη προς την αφηρημένη τέχνη εξελίχθηκε προοδευτικά, από τις πρώτες εκθέσεις του στο Valladolid έως τις εμβληματικές καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις του σε όλη την Ευρώπη. Η μετάβαση από δισδιάστατες σε τρισδιάστατες αναπαραστάσεις έγινε μάλλον ομαλά από τον καλλιτέχνη, ο οποίος διατηρεί μια εικονογραφική σύνθεση στο υλικό του έργου του.
Τα πρώιμα εικονογραφικά έργα του εξακολουθούσαν να χαρακτηρίζονται από μια παραστατική αισθητική, ενώ απεικόνιζαν κυρίως σκηνές αγροτικών τοπίων της Castilla. Αυτά τα έργα εκτέθηκαν στο Valladolid και στη Μαδρίτη, στις γκαλερί Castilla και Macarrón αντίστοιχα. Το 1967, ο Gabarrón είχε δύο μεγάλες ευκαιρίες να εμφανιστεί στη διεθνή σκηνή: οι εκθέσεις στην γκαλερί Leob στη Νέα Υόρκη και στην γκαλερί Perspective στο Παρίσι. Από αυτό το σημείο και μετά, ο ζωγράφος πέρασε στη γλυπτική, εγκαταλείποντας τη ρεαλιστική εικονογράφηση για να ασπαστεί την αφαίρεση έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα στην άτυπη αναπαράσταση.
Ανεξαρτήτως του μέσου ή του ύφους, το έργο του Gabarrón, είτε αφορά τα γλυπτά του είτε ολόκληρες σειρές, είναι ιδεολογικά φορτισμένο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι η προσφορά του έργου Enlightened Universe στην ευρωπαϊκή γειτονιά στις Βρυξέλλες, που εγκαινιάστηκε το 2015 για την Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών, η οποία συνέπεσε με την 70ή επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ένα κεντρικό σφαιρικό στοιχείο που περιβάλλεται από μια σπείρα 70 πολύχρωμων ανθρωπόμορφων σχεδίων, τα οποία συγγενεύουν κάπως με τη σειρά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με την πάροδο των ετών, η τέχνη του Gabarrón έχει εύλογα συσχετιστεί με έργα για συγκεκριμένα γεγονότα: τις τοιχογραφίες που φιλοτέχνησε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης (1992) και την Οικουμενική Έκθεση της Σεβίλλης (1992), τα γλυπτά για το Atlanta Star (1996), την αναμνηστική σφραγίδα Ελπίδα για την Ειρήνη για το Διεθνές Έτος Ειρήνης —ο Gabarrón έχει υποστηρίξει καλλιτεχνικά την ενότητα σε όλες τις μορφές της. Και οι μετέπειτα παραγγελίες και συνεργασίες του διέπονταν από τις ίδιες αρχές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής: το Dawn in the new Millennium, προς τιμήν της Συνόδου Κορυφής της Χιλιετηρίδας των Ηνωμένων Εθνών (2000), το Millennium Chapel (2001) και το Enlightened Universe, το οποίο εγκαινίασε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Ban Ki-moon.
Δεδομένου του δημόσιου αντικτύπου πολλών γλυπτών του Gabarrón, οι εσωτερικές αναδρομικές εκθέσεις του ήταν προφανώς πολλές. Μερικές από τις καλύτερες είναι οι εξής: στο Μουσείο Τέχνης του Τσέλσι (Νέα Υόρκη)· στο Ινστιτούτο Μοντέρνας Τέχνης της Βαλένθια· στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Γκντανσκ στην Πολωνία· στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Κίνας (Σαγκάη)· στην πόλη και τα μουσεία των Καννών· η έκθεση ARTZUID (Άμστερνταμ)· το Παλάτι των Εθνών (Γενεύη)· και το Kanal-Centre Pompidou (Βρυξέλλες).
Το 1992, ιδρύθηκε το ίδρυμα Gabarrón το οποίο είχε παραρτήματα σε διάφορες τοποθεσίες (με έδρα το Valladolid, τη Νέα Υόρκη και τη Murcia) για την προώθηση πολιτιστικών έργων και πρωτοβουλιών ως έναν τρόπο ανταπόδοσης στην κοινότητα.