Ο Emilio Vedova γεννήθηκε στη Βενετία το 1919. Παιδί οικογένειας τεχνιτών, ο Vedova άρχισε να δουλεύει σε εργοστάσιο, πριν γίνει μαθητευόμενος φωτογράφος, και αργότερα σε εργαστήριο διακοσμητή. Αυτοδίδακτος και με πάθος για τη ζωγραφική, δημιουργούσε έργα αδιάκοπα κατά τη δεκαετία του 1930. Τα σχέδιά του από την πρώιμη αυτή περίοδο, τα οποία κατέγραφαν τα ταξίδια του, έφεραν τα διακριτικά των νευρικών γραμμικών σημαδιών, τα οποία έγιναν αργότερα το σήμα κατατεθέν του έργου του.
Η γενέτειρά του έπαιξε μοναδικό ρόλο στην αισθητική του εξέλιξη. Η παράδοση της Βενετίας, σε όλες της τις μορφές, κατάφερε να εισχωρήσει στο ύφος του. Εκτός από τις διεθνείς επιρροές που είχε, όπως τους Ρέμπραντ, Γκόγια και Ντωμιέ, το έργο του θύμιζε σε μεγάλο βαθμό τους Τιτσιάνο, Τιντορέτο και Γκουάρντι, καθώς και την μπαρόκ αρχιτεκτονική της Βενετίας, από την οποία αντλούσε μια ιδιαίτερη αίσθηση δυναμισμού.
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1930, ο Vedova φοίτησε σε δωρεάν σχολή για την τέχνη του γυμνού στη Φλωρεντία. Τα έργα του που άντλησαν έμπνευση από εκείνη την περίοδο εκτέθηκαν μια δεκαετία αργότερα στην γκαλερί Ongania στη Βενετία, μαζί με νεκρή φύση και άλλα έργα του. Εκείνη την περίοδο, ο Vedova ανέπτυξε επίσης ένα εκτεταμένο δίκτυο καλλιτεχνικών επαφών. Ήρθε σε επαφή με την ομάδα Corrente (1942–1943), η οποία είχε ως μέλη της τους Renato Guttuso και Renato Birolli. Εκείνη η περίοδος διεκόπη, ωστόσο, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τον οποίο ο Vedova προσχώρησε στην αντίσταση στη Ρώμη και πολέμησε στους λόφους του Πεδεμοντίου. Το 1946, συνυπέγραψε το μανιφέστο του ρεαλισμού Oltre Guernica και συνίδρυσε την καλλιτεχνική ομάδα Nuova Secessione Italiana στη Βενετία, τον πρόδρομο του Fronte Nuovo delle Arti.
Ως μέλος αυτών των ομάδων, δημιούργησε έργα με παστέλ, τα οποία του επέτρεψαν να εκφράσει τα έντονα συναισθήματά του που προέκυψαν λόγω του πολέμου και τα οποία συνέχισε να διοχετεύει στο έργο του για τα επόμενα χρόνια. Τα έργα αυτά παρουσιάστηκαν στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1948, ενώ στην ίδια Μπιενάλε το 1952 ο Vedova είχε δική του αίθουσα αφιερωμένη στο έργο του.
Τη δεκαετία του 1950, ο Vedova άρχισε τις διάσημες σειρές έργων Clash of situations, Cycle of protest και Cycles of nature. Αυτό ήταν ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης προς τη διεθνή αναγνώριση και τον οδήγησε στη συμμετοχή του στην 1η Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1952, όπου κέρδισε ένα βραβείο και έτσι μπόρεσε να μείνει για τρεις μήνες στη Βραζιλία. Τον ίδιο χρόνο, ο Rodolfo Pallucchini διοργάνωσε και επιμελήθηκε την πρώτη ατομική έκθεση του Vedova στο εξωτερικό, στην γκαλερί Viviano της Νέας Υόρκης, όπου ο καλλιτέχνης εξέθεσε το έργο του Black geometries.
Αργότερα την ίδια δεκαετία, ο Vedova συνέχισε να διευρύνει το δίκτυο επαφών του, προσχωρώντας στην Ομάδα των Οκτώ. Η σχέση του αυτή σηματοδότησε μια μετάβαση από τα αυστηρά γεωμετρικά σχέδια σε πιο αφαιρετική, χειρονομιακή και ρομαντικά εκφραστική αφηρημένη τέχνη. Για τον Vedova, επρόκειτο για μια στιγμή κάθαρσης, καθώς είχε τη δυνατότητα να εκφράσει με έναν πιο καθαρό και αυθεντικό τρόπο τα αισθήματα της διαμαρτυρίας, του φόβου και της έντασης, τα οποία μέχρι τότε τον στοίχειωναν.
Το 1961, άρχισε να εργάζεται πάνω στον κύκλο έργων Plurimi. Αυτή η σειρά έργων χωρίστηκε μεταξύ της Βενετίας (1961–1963) και του Βερολίνου (1963–1964). Ο Vedova αποφάσισε να μετακομίσει στη Γερμανία, καθώς ήθελε να αντιμετωπίσει τα άγχη του και να βιώσει από πρώτο χέρι τους φόβους και τις κοινωνικές εντάσεις που ζυμώνονταν στην πόλη. Εκείνη την περίοδο, ο καλλιτέχνης εκμεταλλεύτηκε ορισμένες καλές ευκαιρίες. Το 1963, συμμετείχε στην έκθεση Contemporary Italian Paintings στην Αυστραλία, ενώ το 1963–1964 παρουσίασε έργα του στην έκθεση Peintures italiennes d’aujourd’hui, η οποία περιόδευσε στη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική.
Ο Vedova απεβίωσε το 2006, ωστόσο το έργο του συνεχίζει να εμπνέει τις νέες γενιές μέσω μιας πληθώρας ατομικών μετά θάνατον εκθέσεων. Στις πιο πρόσφατες συγκαταλέγονται οι εξής: Emilio Vedova Immagini del Tempo 1936–2006, Palazzo Reale, Μιλάνο (2019)· Emilio Vedova by Georg Baselitz, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2019)· Historical Survey, γκαλερί Thaddaeus Ropac, Παρίσι (2018)· Solo, Museo Novecento, Φλωρεντία (2018)· Emilio Vedova from the Collections of Castello di Rivoli Museum of Contemporary Art, Rivoli, Τορίνο (2018)· Emilio Vedova: De America, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2017)· Georg Baselitz – Emilio Vedova, Museum Küppersmühle, Duisburg, Γερμανία (2016)· Emilio Vedova: Drawings, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2016)· Emilio Vedova & Georg Baselitz, γκαλερί Thaddaeus Ropac, Σάλτσμπουργκ, Αυστρία (2015)· Frammenti Expo ‘67: Emilio Vedova, ίδρυμα Magazzini del Sale, Βενετία (2015)· Vedova in tondo, εκθεσιακός χώρος Spazio Vedova, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2014)· Vedova Plurimo, Museo Correr/Ca’ Rezzonico – Μουσείο της Βενετίας του 17ου αιώνα/Ca’ Pesaro, Βενετία (2013)· Emilio Vedova… Cosiddetti Carnevali…, εκθεσιακός χώρος Spazio Vedova, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2013)· Emilio Vedova ‘Teleri 1981-1985’, εκθεσιακός χώρος Spazio Vedova, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2012)· Lacerazione: Plurimi/Binari ‘77/’78, εκθεσιακός χώρος Spazio Vedova, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2012)· Emilio Vedova 1961 & 1984, ίδρυμα Magazzini del Sale, Βενετία (2011)· … in continuum, compenetrations/transferred ‘87/’88, εκθεσιακός χώρος Spazio Vedova, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2011)· και Emilio Vedova Scultore, εκθεσιακός χώρος Spazio Vedova, Ίδρυμα Emilio και Annabianca Vedova, Βενετία (2010).
