Ο Felix Droese γεννήθηκε το 1950 στο Singen του Hohentwiel Το 1970, ο Droese εγγράφηκε στην Ακαδημία Τέχνης του Ντίσελντορφ και σπούδασε υπό την καθοδήγηση του Joseph Beuys, ο οποίος παρέμεινε φίλος, μέντορας και σύμβουλός του και στο μέλλον (μέσω του Ελεύθερου Διεθνούς Πανεπιστημίου), και του Peter Brüning. Κατά τις σπουδές του ο καλλιτέχνης είχε ήδη αναπτύξει πολιτικό λόγο και είχε δηλώσει αντιρρησίας συνείδησης έναν χρόνο πριν, κάτι που προέβλεπε την αντικατάσταση της στρατιωτικής θητείας με κοινωνική εργασία στην ψυχιατρική πτέρυγα ενός νοσοκομείου του Ντίσελντορφ. Τα έργα του από εκείνη την περίοδο, τα οποία αργότερα σχημάτισαν τον κύκλο Der Grafenberg, αποκαλύπτουν τον ισχυρό αντίκτυπο που είχε αυτή η εμπειρία στον Droese, καθώς και την προσπάθειά του να συμβιβαστεί με αυτόν.
Διαδηλώσεις, φυλακή, δημοσιογραφικές και συλλογικές συνεργασίες, εκλογές και διάφορα άλλα πολιτικά εγχειρήματα έδιναν ρυθμό στην καριέρα του Droese, παρά τις προκλήσεις που μπορεί να του δημιουργούσε αυτή του η στάση. Το 1977 ο καλλιτέχνης συνεργάστηκε με το περιοδικό Spuren και την οργάνωση Kultur und Volk στην Κολωνία. Το 1979 ήταν υποψήφιος με τον συνδυασμό Alternative Liste για μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο του Ντίσελντορφ. Το 1981 διοργάνωσε τη δράση Aktion 17.12 για λογαριασμό της πολωνικής πολιτικής οργάνωσης Solidarność στο πρεσβυτέριο «Pax Christi» στο Krefeld.
Αφού πειραματίστηκε με επίπεδα χάρτινα ομοιώματα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Droese πέρασε στον τρισδιάστατο χώρο προσθέτοντας γυαλί και ύφασμα στις συνθέσεις του. Πάντα ειλικρινής προς τον εαυτό του και το παρελθόν της χώρας του, εξερεύνησε την εθνική ενοχή στο εντυπωσιακό του έργο Ich habe Anne Frank umgebracht (Εγώ σκότωσα την Άννα Φρανκ). Η κοπή και ο τεμαχισμός, φόρος τιμής στις τεχνικές της λαϊκής τέχνης του 19ου αιώνα, γίνονται μέρος του μεθοδολογικού οπλοστασίου του ως μια ισχυρή προσπάθεια κατανόησης και μετάδοσης.
Τη δεκαετία του 1990, ο Droese συνδύασε την τέχνη με τη δράση. Ήταν η περίοδος της πλέον πολιτικής καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, η οποία περιλάμβανε φυτεύσεις δέντρων, τοιχογραφίες και άλλες μορφές δημιουργικών παρεμβάσεων.
Το 1982 έλαβε μέρος στην έκθεση documenta (όπου παρουσίασε το εμπνευσμένο από την Άννα Φρανκ έργο του) και κλήθηκε να εκθέσει τη δουλειά του στο γερμανικό περίπτερο της Μπιενάλε της Βενετίας το 1988, όπου παρουσίασε το Haus der Waffenlosigkeit – Bundesrepublik Deutschland (Ο άοπλος οίκος – η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας).
