Ο Franco Marrocco γεννήθηκε στη Rocca d’Evandro της Καμπανίας το 1956. Έχοντας καταρτιστεί στο καλλιτεχνικό κολέγιο στο Cassino και αργότερα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Frosinone, τα πρώτα έργα του καλλιτέχνη παρουσίαζαν μια εξπρεσιονιστική αισθητική που εξυπηρετούσε μια υπαρξιστική ρεαλιστική προσέγγιση. Οι ωριμότερες δημιουργίες του, ενώ διατηρούσαν κάτι από την πρώιμη αυτή ένταση, υιοθέτησαν μια πιο διαχρονική και στοχαστική ποιότητα.
Ο συνδυασμός του φωτός και του χώρου αποτελεί καθοριστικό στοιχείο της εικονογραφικής έρευνας του Marrocco από τη δεκαετία του 1970. Έργα αυτού του είδους παρουσιάστηκαν σε κορυφαίες εκθέσεις εκείνης της δεκαετίας, όπως στο κέντρο πολιτισμού Cassino Centre for Cultural Services (1978) και στα Βραβεία Mazzacurati στο Teramo (1979). Η ευαισθητοποίηση σχετικά με την εγγενή σχέση μεταξύ της καλλιτεχνικής, κοινωνικής και πολιτικής ανανέωσης απέδωσε καρπούς μέσα από νέα πειράματα: το απεικονιζόμενο αντικείμενο αποδομήθηκε και επανασυναρμολογήθηκε με έναν οιονεί αρχιτεκτονικό τρόπο. Ο καμβάς προσέφερε το φόντο για την απεικόνιση μιας αποσυναρμολογημένης και εν συνεχεία επανασυναρμολογημένης φιγούρας, με τη μνήμη της πρότερης ζωής της να παραμένει ζωντανή. Εκεί όπου το φως προσέφερε ελευθερία, το χρώμα αυτο-επιβαλλόταν ως γόνιμη δύναμη, αφήνοντας πίσω μόνο μια μνημονική εντύπωση της φιγούρας.
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, το κείμενο και η σύνθεση συγχωνεύονται σε μια περιεκτική απεικόνιση. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η αναζήτηση νοήματος από τον δημιουργό τον έκανε να βυθιστεί στο αρχέγονο μάγμα στα έγκατα της γης, όπου το σκοτάδι φαινόταν να έχει καταπιεί το φως και η άβυσσος αυτο-οριζόταν ως μια ακατανόητη, φρικιαστική οντότητα (Corpo a corpo, 1999), ως ένα τρομακτικό, διαστρικό έρεβος (Velato, 1999), ως ένα προγονικό, μυθολογικό μυστικό (La palpebra del ciclope, 1997) και ως ένας απύθμενος Κάτω Κόσμος (Caverna, 1999).
Δίνοντας περισσότερη σημασία στο χρώμα, ο Marrocco μπορούσε να καταλήξει σε τόνους στους οποίους αναφερόταν με συντομία σε προηγούμενα έργα του, όπως απεικονίζεται στα γεωμετρικά τετράγωνα του έργου του Alito (1999). Η επόμενη φάση εξέφρασε μια μεγαλύτερη ένταση με μια ρευστή γκάμα με μπλε του ωκεανού και των αιθέρων· τόσο ανοιχτό που ήταν σχεδόν διάφανο.
Ο Marrocco είναι καθηγητής ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Brera στο Μιλάνο.
