Η Františka Gilman γεννήθηκε στην Πράγα το 1973. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πράγας, όπου ανέπτυξε μια εννοιολογική καλλιτεχνική ευαισθησία που δανείζεται βασικά θέματα από προηγούμενες γενιές, όπως η απώλεια, η διατήρηση, ο χώρος, η αντίληψη και η μορφή (που εισήχθη στη γλυπτική τη δεκαετία του 1960). Σε αντίθεση με τον σύζυγό της, δεν γνωρίζουμε πολλά για την επαγγελματική σταδιοδρομία και πορεία της Františka Gilman.
Καλλιτεχνικά, το εννοιολογικό της έργο είναι το αποτέλεσμα μιας συμβιωτικής σχέσης με τον σύζυγό της Tim Gilman, που ξεκίνησε το 1998. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι δύσκολο να διαχωριστεί η μία προσωπικότητα από την άλλη. Η συλλογή τους είναι πολυθεματική, αλλά ορισμένα βασικά θέματα διαπερνούν την πληθώρα των μέσων που χρησιμοποιούν και των προσεγγίσεων που ακολουθούν. Η εξάλειψη της αρχιτεκτονικής είναι μία εξ αυτών, πολλά έργα φαινομενικά αμφισβητούν τον τρόπο που θα μπορούσε να λάβει χώρα η εξαφάνιση μιας οικοδομημένης μαζικής κοινωνίας για να επιτευχθεί μεγαλύτερη χωρική ισορροπία μεταξύ παρουσίας και απουσίας. Η έννοια των κρυμμένων χώρων, όπως αυτοί πίσω από μια πόρτα, κάτω από μια σκάλα ή ως μνήμη, είναι επίσης ένα βασικό μοτίβο. Η διατήρηση, η αντιγραφή και, πάλι, η διαγραφή πληροφοριών αποτελούν μια συνεχή εστίαση στην αντιπαράθεση μηχανικών και ανθρώπινων δυνατοτήτων. Μέσω της μνήμης, θίγουν το θέμα της υποκειμενικότητας, της ατομικότητας και της οικειότητας, που συχνά εξερευνώνται στην τέχνη τους μέσω χωρικών μέσων. Το τμήμα και το σύνολο αποτελούν διαχρονικά μοτίβα που βρίσκουν μια αρχιτεκτονική και υπερρεαλιστική μεταβολή στο σώμα του έργου τους.
