Ο Gary Sargeant γεννήθηκε στο Abergele της βόρειας Ουαλίας το 1939. Γιος κατασκευαστή διακοσμητικών γύψινων κατασκευών, ο Sargeant περιέγραψε το πάθος του για τη ζωγραφική ως γενετήσιο και ενστικτώδες: «Πάντα είχα αυτήν την ανάγκη να ζωγραφίζω, ζωγράφιζα από τη στιγμή που περπάτησα. Ήταν κάτι έμφυτο, κάτι που είχε γεννηθεί μέσα μου, όχι επίκτητο».
Γεννήθηκε με ένα είδος στραβισμού που δεν μπορούσε να διορθωθεί, και σε ηλικία τεσσάρων ετών, πετάχτηκαν στα μάτια του μερικές σταγόνες από λάιμ, με αποτέλεσμα να του προκληθεί μεγαλύτερη βλάβη. Η όρασή του επιδεινώθηκε ξανά αργότερα στη ζωή του, με αποτέλεσμα ο καλλιτέχνης να καταγραφεί επίσημα ως τυφλός το 1995. Όπως έδειξε όμως η ιστορία, τα προβλήματα όρασης δεν στάθηκαν ποτέ εμπόδιο στην πορεία του Sargeant.
Ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο ως σκηνογράφος στο Sadler’s Wells, στο Covent Garden και στο London Palladium. Από εκεί, πέρασε στον κόσμο της τηλεόρασης, πρώτα με το ABC στο Λονδίνο και μετά με το Tyne Tees τη δεκαετία του 1950. Παράλληλα όμως συνέχισε πάντα να ζωγραφίζει.
Αρχικά είχε οραματιστεί τη δουλειά του στην τηλεόραση ως ένα μικρό διάλειμμα στη σταδιοδρομία του, όμως τα σχέδιά του άλλαξαν σημαντικά όταν γνώρισε τη Val, τη μέλλουσα σύζυγό του. Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Laing Art Gallery στο Newcastle, την πατρίδα της Val. Τα έργα τέχνης που εξέθεσε εκεί απεικόνιζαν εγκαταλελειμμένες εξοχικές κατοικίες ανθρακωρύχων, αβαθείς λάκκους και εγκαταλελειμμένα εργοστάσια —θέματα που αντηχούσαν το κλίμα της περιοχής.
Δυστυχώς, το 1974, η όραση του καλλιτέχνη χειροτέρευσε ακόμα περισσότερο έπειτα από μια άσχημη πτώση που υπέστη λόγω διάτρησης στομάχου. Αν και η όραση επανήλθε εν μέρει στο αριστερό του μάτι, δεν επανήλθε ποτέ στο δεξί του μάτι. Η διάγνωση αυτή τον οδήγησε σε μια περίοδο σοβαρής κατάθλιψης, με αποκορύφωμα το 1983 όταν η όραση του καλλιτέχνη «έσβησε εντελώς… σαν το φιτίλι». Στη συνέχεια εισήχθη σε ψυχιατρείο. Δύο άνθρωποι τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει την απελπισία του και να σώσει τη ζωή του: ο θεραπευτής Brian Tiffney και η σύζυγός του, Val.
Η θεραπεία του περιλάμβανε την έκθεσή του στη μυρωδιά των χρωστικών, με τον Tiffney να τον ενθαρρύνει να ξαναμάθει να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει, διαβεβαιώνοντας τον Sargeant για το ταλέντο και τις δυνατότητές του. Η Val βοήθησε σε όλη αυτήν τη διαδικασία, μετρώντας και μεταφέροντας τις μετρήσεις στον καμβά. Η τεχνική που εφάρμοσαν περιλάμβανε τη χρήση ενός λευκού ξύλινου χάρακα, όπου υπήρχαν εγκοπές σε απόσταση ενός δαχτύλου για να μπορεί να μετράει διάφορα αντικείμενα στο τοπίο. Στη συνέχεια, το μήκος που είχε μετρήσει στον χάρακα το ανήγαγε στον καμβά με βάση το μήκος του δακτύλου του και στη συνέχεια το αποτύπωνε επιμελώς με κολλητική ταινία και Blu-Tack, που του έδινε η σύζυγός του. Στη συνέχεια, ο Sargeant άρχιζε να ζωγραφίζει, χρησιμοποιώντας τη χρωματική του μνήμη και τις άλλες αισθήσεις του, όπως η αφή και η όσφρηση. «Δουλεύω πολύ αργά γιατί δεν μπορώ να δω τι κάνω. Έχω συμβιβαστεί με τη γνώση ότι ασχολούμουν με τη ζωγραφική όλη μου τη ζωή και την αντίληψη που έχω αποκτήσει δουλεύοντας στον καμβά».
Οι πίνακες που δημιουργώ έχουν να κάνουν κυρίως με τις υφές και τα υλικά. Οι επισκέπτες των εκθέσεών του καλούνται ακόμη και να αγγίξουν τους πίνακες, μια κίνηση η οποία δεν συνηθίζεται στις εκθέσεις.
Έχει πουλήσει στο παρελθόν έργα στην Dame Judi Dench και στον αείμνηστο βιολονίστα Sir Yehudi Menuhin.
Ο Sargeant ζει και εργάζεται στο Beverley, κοντά στο Hull.
