Ο Gianfranco Pardi γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1933. Όπως πολλοί από τους σύγχρονούς του κατά τη δεκαετία του 1960, ο Pardi αρνήθηκε να περιοριστεί σε ένα αυστηρά προσδιορισμένο μέσο. Αντίθετα, ήθελε να συνδυάσει, να ενώσει και τελικά να επαναπροσδιορίσει αυτό για το οποίο και με το οποίο δούλευε. Οργάνωσε τον χώρο με μια κονστρουκτιβιστική προσέγγιση, συνδυάζοντας σχέδιο, ζωγραφική και γλυπτική με φοβερή αυστηρότητα στη φόρμα εντός ολοκληρωμένων χωρικών συνθέσεων με αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Η δεκαετία του 1960 ήταν η δεκαετία της προόδου για τον Pardi. Το 1959, έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Galleria Alberti στην Brescia, και τον επόμενο χρόνο άλλη μία στην Galleria Colonna στο Μιλάνο. Το 1965, συμμετείχε στην ομαδική έκθεση La figuration narrative dans l’art contemporain στο Παρίσι. Το 1967, άρχισε συνεργασία με το Studio Marconi στο Μιλάνο, εστιάζοντας στη δημιουργία έργων που αποτελούσαν μια νέα ερμηνεία των πρωτοποριακών κινημάτων της ιστορίας, όπως του αφαιρετισμού, του σουπρεματισμού, του κονστρουκτιβισμού και του νεοπλαστικισμού. Τα αρχιτεκτονικά του έργα από τη δεκαετία του 1970 χαρακτηρίζονταν από μια αποφασιστικότητα να δημιουργήσουν χώρο —μόνο και μόνο για να τον καταστρέψουν— με τη χρήση ελάχιστα απαιτητικών μεθόδων κατασκευής και καταστροφής. Το χρώμα χρησιμοποιήθηκε για να εξυπηρετήσει τη συνολική απεικόνιση του χώρου, και τα έργα του Pardi από την περίοδο εκείνη προδίδουν μια προδιάθεση απέναντι στην εννοιολογική φύση των βασικών χρωμάτων που εφαρμόζονται στην επιφάνεια με έναν εντελώς γραμμικό τρόπο.
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο καλλιτέχνης δημιούργησε έργα για τη σειρά Cinema, Monk e Maschere, η οποία επικεντρώθηκε στη χρήση σιδερένιων στηριγμάτων. Αργότερα, η καλλιτεχνική του έρευνα εστίασε στα εξής: στο θέμα του έργου Montagna-Sainte Victoire, αντλώντας έμπνευση από τα έργα του Σεζάν· στους κύκλους έργων του με τίτλο Nagjma, που ήταν εμπνευσμένοι από τα απογευματινά τοπία και το φως της Ταγγέρης· και στο Box, δημιουργίες με τη χρήση χαρτόκουτων.
Το 1974, ο καλλιτέχνης συμμετείχε στην 27η Μπιενάλε στο Palazzo della Permanente στο Μιλάνο, μια εμπειρία την οποία βίωσε ξανά το 1993. Το 1981, έλαβε μέρος σε δύο σημαντικές ομαδικές εκθέσεις: Lines of artistic research in Italy 1960/1980 στο Palazzo delle Esposizioni στη Ρώμη και Il luogo della forma στο Museo di Castelvecchio στη Βερόνα. Το 1984, το Πανεπιστήμιο της Πάρμα διοργάνωσε μια σημαντική ανθολογία για το έργο του και το 1986, ο Pardi έκανε ατομικές εκθέσεις στην Μπιενάλε της Βενετίας, στην Τριενάλε του Μιλάνου και στην Quadriennale στη Ρώμη. Το 1998, το Palazzo Reale στο Μιλάνο φιλοξένησε μια ατομική έκθεση αφιερωμένη στο έργο του. Τον επόμενο χρόνο, μια σειρά από σημαντικές εκθέσεις διοργανώθηκαν στη Γερμανία στην Ένωση Τεχνών της Φρανκφούρτης, στο Μουσείο Τέχνης του Bochum και στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης στο Stralsund. Το 2000, η γκαλερί Giò Marconi στο Μιλάνο φιλοξένησε την ατομική έκθεση του καλλιτέχνη Homeless. Η ρετροσπεκτίβα του Sheets διοργανώθηκε στην Galleria Fumagalli στο Μπέργκαμο το 2002, ενώ το 2003, ο Pardi εξέθεσε πάλι στην γκαλερί Giò Marconi τη σειρά έργων του Danza e Restauro. Ορισμένες ατομικές εκθέσεις του έχουν λάβει χώρα στο Ίδρυμα Μαρκόνι στο Μιλάνο (2014), στην Galerie Balice Hertling στο Παρίσι (2015), στην γκαλερί Cortesi στο Λουγκάνο (2016) και στο Λονδίνο (2017).
Ο Pardi δημιούργησε πλήθος γλυπτών για δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, όπως τους εξής: το ξενοδοχείο Bellevue στο Malcesine της Βερόνας (1988)· τη Γενική Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας, στην οδό Via XX Settembre, στη Ρώμη (1995)· το κρουαζιερόπλοιο Costa Victoria στη Γένοβα (1996)· την Casa Zanaria στην οδό Rue de Bièvre στο Παρίσι (1998)· το έργο Soundtrack για τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας Snam S.p.A. στην κοινότητα San Donato Milanese στο Μιλάνο (1999)· το έργο Box για το Cascina Mangiagruppa στο χωριό Zeme στην Πάβια (2001)· το έργο Sheet για το κατάστημα ACF Bergamo στο Brembate Sopra του Μπέργκαμο (2002)· το έργο Danza για την πλατεία Piazza Amendola στο Μιλάνο (2006)· και το έργο Sprigionamenti, στο πάρκο Negombo, στον κόλπο του San Montano στην Ischia (2015). Ο Pardi έγινε μέλος της Εθνικής Ακαδημίας San Luca το 2008.
Απεβίωσε το 2012. Τον επόμενο χρόνο, ιδρύθηκε πολιτιστική ένωση και ξεκίνησε η τήρηση αρχείων για να τιμήσουν τη μνήμη του.
