Η Giosetta Fioroni γεννήθηκε στη Ρώμη το 1932. Γεννημένη σε οικογένεια καλλιτεχνών —ο πατέρας της ήταν διακεκριμένος γλύπτης και η μητέρα της ταλαντούχα ζωγράφος και επαγγελματίας μαριονετίστρια— η Fioroni ήταν σχεδόν προορισμένη να γίνει σημαντική προσωπικότητα της τέχνης στα μέσα του 20ού αιώνα. Έχοντας αντλήσει έμπνευση αλλά και στήριξη από τον περίγυρό της, εισήχθη στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης, όπου γνώρισε τον Toti Scialoja —μια μορφή που άσκησε επιρροή στην καριέρα της.
Η γενιά της άρχισε γρήγορα να ιδρύει κολεκτίβες και να δικτυώνεται σε διεθνές επίπεδο. Η ίδια ήταν μία από τις λίγες γυναίκες-μέλη της Scuola Romana (που περιλάμβανε τους Franco Angeli, Mario Schifano, Tano Festa, Francesco Lo Savio, Fabio Mauri και Giuseppe Uncini), μια ομάδα που αναδύθηκε στην καλλιτεχνική σκηνή της Ρώμης κατά τη δεκαετία του 1960. Η κολεκτίβα είχε κυρίως ως κέντρο της την Galleria La Tartaruga, ένα μέρος συνάντησης των μελών της, που φιλοξενούσε και πολλές από τις δημιουργίες τους. Σε μια εποχή κατά την οποία η Νέα Υόρκη ήταν πιο δημοφιλής προορισμός, η Fioroni επέλεξε να μεταβεί στο Παρίσι και να εργαστεί εκεί σε τακτική βάση, με μια περίοδο έντονης δραστηριότητας από το 1958 έως το 1963. Το ευρύ δίκτυο καλλιτεχνών που είχε δημιουργήσει της επέτρεψε να γνωρίσει καλλιτέχνες, όπως τους Cy Twombly, Willem de Kooning και Robert Rauschenberg, και να συχνάζει στο ατελιέ του Tristan Tzara, μεταξύ άλλων.
Από θεματικής πλευράς, η Fioroni έχει εξερευνήσει τη γυναικεία εικόνα από διάφορες γωνίες και μέσω ποικίλων μέσων. Στους πιο δημοφιλείς κύκλους έργων ζωγραφικής της καλλιτέχνιδος από τη δεκαετία του 1960 και του 1970 συγκαταλέγονται οι argenti ή slides of feelings, που συνέλαβαν ποπ αρτ ή εμπορικές εικόνες μέσω της χρήσης αλουμινίου ή ασημένιου σμάλτου. Παρά την επιτυχία της, η καλλιτέχνιδα, έχοντας ως κίνητρο τον καλλιτεχνικό πειραματισμό, «έσπασε» τον κύκλο έργων της για να ανεβάσει μια μεγαλόπνοη παράσταση με τίτλο La Spia Ottica. Από εκείνο το σημείο και εξής, η τέχνη της έγινε πιο διαδραστική, καθώς η καλλιτέχνιδα επεδίωκε να απευθυνθεί στο κοινό με άμεσο και έμμεσο τρόπο. Η Fioroni βασιζόταν τακτικά σε γνωστά παραμύθια και θρύλους, ώστε να βρίσκει κοινό έδαφος για αλληλεπίδραση. Καθώς έδινε έμφαση σε διαχρονικές κειμενικές πηγές, προέκυψαν συνεργασίες με συγγραφείς και ποιητές, όπως οι Parise, Ceronetti, Abrasino, Zanzotto και Garboli, κάτι που οδήγησε σε έντυπες και με μορφή βιβλίου δημιουργίες —αυτό ήταν και το αντικείμενο μιας ρετροσπεκτίβας τους που διοργανώθηκε στο Εθνικό Ινστιτούτο Γραφιστικής της Ρώμης το 1990. Έχοντας πια αφήσει αυτό το κεφάλαιο πίσω της, η Fioroni στράφηκε στην κεραμική, τον κινηματογράφο και τη γλυπτική.
Η Fioroni έχει εκθέσει έργα της σε όλον τον κόσμο με μια ποικιλία μέσων. Η πρώτη της ατομική έκθεση έλαβε χώρα το 1957 στην Galleria Montenapoleone στο Μιλάνο. Η Galleria La Tartaruga φιλοξένησε αναρίθμητες εκθέσεις της κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Εκείνη την περίοδο, η καλλιτέχνιδα συμμετείχε επίσης σε ομαδικές εκθέσεις-ορόσημα, όπως οι εξής: Nuove Tendenze in Italia στην Galleria del Naviglio στο Μιλάνο (1966) και Vitalità del negativo nell’arte italiana 1960/70 στο Palazzo delle Esposizioni στη Ρώμη. Άλλες σημαντικές ατομικές εκθέσεις της έλαβαν χώρα στην Galerie Breteau στο Παρίσι (1963), στην Galleria del Naviglio στο Μιλάνο (1965, 1967, 1969 και 1971), στην γκαλερί Modern Art Agency στη Νάπολη (1968), στην Galleria Il Punto στο Τορίνο (1970) και στην Galleria de’ Foscherari στην Μπολόνια (1974). Το 1972, μια ρετροσπεκτίβα εγκαταστάθηκε στο Κέντρο Εικαστικών Δραστηριοτήτων στο Palazzo dei Diamanti στη Φερράρα. Η Fioroni συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας κατά τα έτη 1956, 1964 και 1993. Τον Μάρτιο του 2003, η πόλη της Ρώμης διοργάνωσε μια εκτεταμένη ρετροσπεκτίβα στο Museo dei Mercati di Traiano με τίτλο La Beltà, opere dal 1963 al 2003. Άλλη μια ολοκληρωμένη ρετροσπεκτίβα διεξήχθη τον Μάρτιο του 2004 από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στην Πάρμα. Το 2013 σηματοδοτήθηκε από την πρώτη ατομική έκθεση της καλλιτέχνιδος στη Βόρεια Αμερική, στο Κέντρο Σχεδίου στη Νέα Υόρκη: Giosetta Fioroni: L’Argento, η οποία επαναλήφθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης στη Ρώμη. Τον Μάιο του 2017, η Fioroni έλαβε πρόσκληση για να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα έργων τοιχογραφίας στην γκαλερί Frieze New York. Το 2021, η καλλιτέχνης ήταν το θέμα μιας διπλής έκθεσης στην γκαλερί Cannaviello στο Μιλάνο: η μία έκθεση ήταν αφιερωμένη στο έργο της από τις δεκαετίες του 1960 και 1970, ενώ η δεύτερη αφορούσε πιο πρόσφατες καλλιτεχνικές εξελίξεις του έργου της.
Η Fioroni ζει και εργάζεται στη Ρώμη.
