Ο Giulio Paolini γεννήθηκε στη Γένοβα το 1940. Σπούδασε γραφικές τέχνες στην Κρατική Βιομηχανική Τεχνική Σχολή Γραφικών Τεχνών και Φωτογραφίας Giambattista Bodoni στο Τορίνο. Σχετιζόμενος συνήθως με το κίνημα της Arte Povera (Φτωχή Τέχνη), ο Paolini ενσαρκώνει το εννοιολογικό τμήμα του ιταλικού μεταμοντερνισμού.
Μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Galleria La Salita στη Ρώμη το 1964, ο Paolini ανέπτυξε μια σειρά έργων που επεδίωκαν να ερευνήσουν τη θέση του καμβά στον χώρο. Ο καλλιτέχνης δημιούργησε γυμνά έργα ενσωματωμένα το ένα μέσα στο άλλο, παρουσιάζοντας τον πίνακα ως μια εικόνα του εαυτού του. Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Paolini στράφηκε στη φωτογραφία για την αντικειμενικότητα και τη χρονικότητά της.
Στη δεκαετία του 1970, ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε αναρίθμητες αναφορές στην αρχαιότητα, μέσω παραδοσιακών τεχνικών και σύγχρονων μεθόδων, όπως την εγκατάσταση, την περφόρμανς, το κολάζ και τα έπιπλα. Η χρήση της αναπαραγωγής —αντίγραφα ή κλώνοι— και τα κομμάτια απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία στα έργα του, όπως στο Mimesi (1975–1976), όπου δύο ολόιδια γύψινα γλυπτά της Αφροδίτης κοιτάζουν το ένα το άλλο, αποκαλύπτοντας την αμφισημία του αντιγράφου.
Μετά την έκθεση Universal Exhibition (1994–1997), ο Paolini έστρεψε την προσοχή του στη σκηνογραφία, καθώς και στον ίδιο τον εκθεσιακό χώρο και στη σχέση του με τους θεατές που τον «κατοικούν». Καθώς η συλλογιστική του διαδικασία εξελισσόταν, οι εγκαταστάσεις του γίνονταν πιο περίπλοκες, συνδυάζοντας μινιμαλιστικές αισθητικές και φιλοσοφικές προσδοκίες χρονολογούμενες στην αρχαιότητα, έτσι ώστε να αμφισβητήσει την ίδια του την ταυτότητα ως καλλιτέχνης.
Από την πρώτη του συμμετοχή σε ομαδική έκθεση το 1961 (XII Premio Lissone internazionale per la pittura, Palazzo del Centro del Mobile, Lissone) και την πρώτη του ατομική έκθεση το 1964 (Galleria La Salita, Ρώμη), ο Paolini έχει διοργανώσει αναρίθμητες εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία σε όλον τον κόσμο. Στις ξεχωριστές ανθολογικές εκθέσεις του συγκαταλέγονται αυτές στην γκαλερί Whitechapel στο Λονδίνο (2014), στο μουσείο Kunstmuseum Winterthur στην Ελβετία (2005), στο ίδρυμα Prada στο Μιλάνο (2003), στο μουσείο Neue Galerie am Landesmuseum Joanneum στο Γκρατς της Αυστρίας (1998), στην Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης στη Ρώμη (1988), στην κρατική πινακοθήκη Staatsgalerie στη Στουτγάρδη (1986), στο μουσείο Nouveau Musée στο Villeurbanne της Γαλλίας (1984) και στο Μουσείο Stedelijk Museum του Άμστερνταμ (1980). Ο καλλιτέχνης έχει προσκληθεί τέσσερις φορές στην documenta στο Kassel της Γερμανίας (1972, 1977, 1982, 1992) και 10 φορές στην Μπιενάλε της Βενετίας (1970, 1976, 1978, 1980, 1984, 1986, 1993, 1995, 1997, 2013). Ακόμη, ο Paolini έχει δημιουργήσει σκηνικά και κοστούμια για το θέατρο, με πιο ξεχωριστά αυτά που δημιούργησε σε συνεργασία με τον Carlo Quartucci κατά τη δεκαετία του 1980 και τον Federico Tiezzi για δύο έργα του Βάγκνερ κατά τη δεκαετία του 2000.
