Η Hannah Collins γεννήθηκε το 1965 στο Λονδίνο. Φοίτησε στο Slade School of Fine Arts στο Λονδίνο (1974 – 1978) και ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της μέσω υποτροφίας Fulbright (1978 – 1979). Πέρασε επίσης χρόνο στην άλλη πλευρά της έδρας, διδάσκοντας σε σχολές και ιδρύματα όπως τα UC Davis στην Καλιφόρνια, το Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου και το Le Fresnoy – Studio national des arts contemporains του Roubaix.
Άριστη γνώστης της φωτογραφίας, του βίντεο, των κειμενικών και λογοτεχνικών έργων, η Collins χρησιμοποιεί τα προαναφερθέντα μέσα για να διερευνήσει κοινωνικο-ιστορικά πλαίσια, γεωγραφικές τοποθεσίες και βιογραφικές στιγμές. Ένα αντικείμενο ή θέμα, όταν προσδιοριστεί, διερευνάται συχνά για παρατεταμένη περίοδο ή κύκλο που μπορεί να διαρκέσει έως και αρκετά χρόνια. Αφιερώνοντας χρόνο για να αποκαλύψει τις υποκείμενες πολυπλοκότητες της προσέγγισής της, η Collins εξυμνεί τη ζωή, το άτομο. Μέσω του καλλιτεχνικού απαθανατισμού και της επικοινωνίας, αγγίζει μια μορφή συλλογικής μνήμης που προσδίδει στα έργα της ξεχωριστή ισχύ.
Η αίσθηση της κοινότητας αποτελεί τόσο ενεργητικό όσο και παθητικό χαρακτηριστικό του έργου της. Από το 1989 έως το 2010 κατοικούσε στη Βαρκελώνη, απορροφώντας τις διάφορες συμπληρωματικές και ενίοτε αντικρουόμενες ταυτότητες που κατατέμνουν την πολιτιστική ζωή. Ένα από τα θέματα στα οποία επικεντρώνεται είναι η κοινότητα και ο πολιτισμός των Ρομά, τόσο στην Ισπανία όσο και στη Ρωσία, κάτι το οποίο έχει καταγράψει σε κινηματογραφικό φιλμ, καθώς πέρασε εκτεταμένες περιόδους στις κοινότητες αυτές, ώστε οι απεικονίσεις της να είναι πραγματικές και ειλικρινείς. Μια παρόμοια βιωματική μέθοδο χρησιμοποίησε όταν κατέγραψε τη ζωή διαφόρων φυλών στον κολομβιανό Αμαζόνιο.
Εκτός από την υποψηφιότητά της για το βραβείο Turner το 1993, κέρδισε το βραβείο Spectrum από το Μουσείο Sprengel του Ανόβερου (2015), το ευρωπαϊκό βραβείο φωτογραφίας (1991) και το βραβείο Olympus (2004), μεταξύ άλλων.
Το έργο της Collins εκπλήσσει και εμπνέει, και έχει αποτελέσει το θέμα πολυάριθμων εκθέσεων σε ιδρύματα με μεγάλο κύρος, όπως η Tate Modern, το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού, το MACBA της Βαρκελώνης, το Μουσείο Reina Sofia της Μαδρίτης, το Μουσείο Τέχνης του Ντάλας, το μουσείο του Λουξεμβούργου και το μουσείο Sprengel του Ανόβερου. Το τελευταίο διοργάνωσε μια ρετροσπεκτίβα του έργου της το 2015, η οποία ταξίδεψε επίσης στο Camden Art Centre του Λονδίνου και στο Baltic Centre του Newcastle. Η έκθεση συνοδευόταν από μια ομότιτλη μονογραφία.
Στις πρόσθετες πρωτοβουλίες της περιλαμβάνεται μια έκθεση ψηφιακών διαφανειών σε συνεργασία με τον μουσικό Duncan Bellamy, η οποία προβλήθηκε στο Ίδρυμα Tapies της Βαρκελώνης και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο (2019). Το 2020 η Collins επιμελήθηκε την έκθεση We Will Walk – Art and Resistance in the American South στην γκαλερί Turner Contemporary, στο Margate της Αγγλίας.
Η καλλιτέχνιδα σήμερα ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και στην Almeria της Ισπανίας.
