Η Inka Kivalo γεννήθηκε στο Ελσίνκι το 1956. Παρότι αρχικά σπούδασε φωτογραφία, ένιωσε αποκομμένη από την πρακτική της και αποφάσισε να αφοσιωθεί στα υφάσματα, σπουδάζοντας για αυτά στο πανεπιστήμιο Τεχνών και Σχεδίου του Ελσίνκι έως και το 1985, όταν και αποφοίτησε. Παράλληλα, ανέπτυξε μια απεικονιστική πρακτική, την οποία εφαρμόζει συνειδητά στο σχέδιο υφασμάτων. Με αυτό το μοναδικό μείγμα, κατάφερε να εξασφαλίσει θέσεις στη βιομηχανία, όπως σχεδιάστρια για την εταιρεία Marimekko, από τότε που ήταν φοιτήτρια έως το 1990. Στη Marimekko, παρήγαγε εγκαταστάσεις υφασμάτων, καθώς και συλλογές ρούχων.
Βασιζόμενη στο ταλέντο και τις εμπειρίες της από την καριέρα της, δίδαξε για αρκετά χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, από όπου είχε αποφοιτήσει. Τα μαθήματά της στο εργαστήριο πειραματικών χειροτεχνιών περιλάμβαναν την ύφανση, την εισαγωγή στο σχέδιο και τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό. Ως καθηγήτρια, γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ τέχνης και βιομηχανίας, υπογραμμίζοντας τη σημασία της χειροτεχνίας στους φοιτητές της, στα μαθήματα βιομηχανικού σχεδίου. Η ομορφιά και η απόλαυση του χειροποίητου αποτελεί σταθερά στην καριέρα της Kivalo.
Ίσως αυτό εξηγεί γιατί χρησιμοποιεί κυρίως έναν αργαλειό ύφανσης του 18ου αιώνα για να παράγει τις πολυμορφικές της δημιουργίες. Σε αυτά τα έργα, το χρώμα κατέχει δομική ισχύ, καθώς η Kivalo δημιουργεί κυρίως από μνήμης, χωρίς υποδείγματα. Παράγει ακόμα και τα δικά της σκουρόχρωμα νήματα, συνδέοντας στην κυριολεξία την ύλη με το χρώμα. Όπως έχει πει κι η ίδια: «Έγινα καλλιτέχνιδα υφασμάτων, γιατί τα υφάσματα προσδίδουν στα χρώματα μια πιο απαλή ακτινοβολία, και κάνουν τη ζωή πιο όμορφη. Η υφαντουργία είναι μια πρακτική που απαιτεί συγκέντρωση και υπομονή, μα επίσης σχετίζεται με το παιχνίδι και τη χαρά, καθώς το πιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η ύφανση, μα το όραμα. Είμαι ο δικός μου γραφικός χαρακτήρας. Αντανακλώ τον εαυτό μου και έτσι εισέρχομαι στο έργο μου».
Καλλιτεχνικά, οι αναθέσεις έργων μεγάλης κλίμακας που παρουσιάζουν τη μοναδική τεχνική ικανότητά της έχουν σημαδέψει την καριέρα της. Ενδεικτικά παραδείγματα είναι ένα πλαίσιο υφάσματος με τίτλο Red Madonna για το φινλανδικό υπουργείο Κοινωνικών και Ιατρικών Υποθέσεων το 1989, μια τοιχογραφία με την τεχνική του fresco για το κέντρο εκκλησιαστικής εκπαίδευσης Järvenpää το 1990, ταπετσαρίες με θρησκευτική θεματική για εκκλησίες στη Lintuvaara και στο Espoo ή διακοσμητικά πλαίσια για έναν οίκο ευγηρίας στο Ελσίνκι, καθώς και το Ινστιτούτο Ελσίνκι στη Στοκχόλμη.
Στις κυριότερες εκθέσεις και βραβεύσεις της συγκαταλέγονται οι εξής: η 10η Τριενάλε ταπετσαρίας στο Lodz, 2001· Fiberscapes, Πρεσβεία της Φινλανδίας στην Ουάσινγκτον, 2002· Fiberscapes, δημαρχείο της Οττάβα, 2003· Sustainable Design from Finland, Φόρουμ για το Σχέδιο, Ελσίνκι, 2013· Inka Kivalo – KUDOS, gobeliineja ja veistoksia, γκαλερί Galleria Katariina, Ελσίνκι, 2014· Tree Textile Artists, γκαλερί Becker, Jyväskylä, 2017: Inka Kivalo – Personae, Gobelins and textile sculptures, Μουσείο Alvar Aalto, Jyväskylä· 2020.
Το 2000, η Kivalo ήταν υποψήφια για το βραβείο Φινλανδού Καλλιτέχνη Κλωστοϋφαντουργίας της Χρονιάς από την TEXO, μια ένωση Φινλανδών Σχεδιαστών Κλωστοϋφαντουργίας. Το 2018, παρέλαβε το βραβείο Maire Gullichsen του ιδρύματος Alvar Aalto. Το 2019, τιμήθηκε με το βραβείο Fokus Borås Foundation για τη σκανδιναβική κλωστοϋφαντουργία.
