Ο Ivan Kožarić γεννήθηκε στην Petrinja της Κροατίας το 1921. Αφού σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Ζάγκρεμπ, από όπου και αποφοίτησε το 1947, ο Kožarić ανέπτυξει διοσυγκρασιακό έργο, το οποίο εκτεινόταν σε μια ευρεία γκάμα μέσων και τεχνικών, όπως μόνιμα και προσωρινά γλυπτά, συνθέσεις, προκηρύξεις, φωτογραφίες, πίνακες και εγκαταστάσεις. Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1950, έλαβε μια υποτροφία που του έδωσε τη δυνατότητα να ταξιδέψει στο Παρίσι και να ανακαλύψει τα καλύτερα δείγματα σύγχρονης τέχνης της εποχής, κάτι που επιβεβαίωσε την όρεξή του για πρωτοπορία και την άρνησή του να υποταχθεί σε αισθητικές «τάσεις».
Η συνοχή του έργου του, παρά τις πολλές διαφορετικές του μορφές, αποτελεί μια σκόπιμη αίσθηση πονηριάς και αυθορμητισμού, μια χαλαρή προσέγγιση απέναντι στη ζωή, καθώς και μια επιθυμία για συνεχή εξέλιξη. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό ήταν εμφανές στη συνίδρυση της ομάδας Gorgona Group (και του βραχύβιου «αντι-περιοδικού» της) το 1959, που είχε ως μέλη τους: Miljenko Horvat, Julije Knifer, Marijan Jevšovar, Dimitrije Bašičević, Matko Meštrović, Radoslav Putar, Đuro Seder και Josip Vaništa μέσα στα επτά χρόνια της λειτουργίας της. Αυτή η περίοδος σηματοδότησε για τον Kožarić μια μείωση και καθαρότητα στη φόρμα και, γενικότερα, οδήγησε σε μια καλλιτεχνική ανακούφιση στη μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία. Η γενιά αυτή ενσάρκωσε την αβάν-γκαρντ της τότε Γιουγκοσλαβίας και της μελλοντικής Κροατίας. Σε πιο προσωπικό επίπεδο, ο Kožarić ήταν πεπεισμένος ότι υπήρχε μια ανάγκη για εξέλιξη, με έναν παραλληλισμό μεταξύ τέχνης και ανθρωπότητας. Εφόσον η ανθρωπότητα και το πλαίσιό της εξελίσσονται συνεχώς, το ίδιο πρέπει να ισχύει και για την καλλιτεχνική της παραγωγή. Ακόμα κι όταν η ομάδα διαλύθηκε το 1966, κάθε μέλος της πήρε μαζί του αυτές τις φιλοσοφικές ανησυχίες.
Στις εκθέσεις του Kožarić περιλαμβάνονται οι εξής: Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Haus der Kunst, Μόναχο (2013)· Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Παρίσι (2002)· γκαλερί Art Pavilion, Ζάγκρεμπ (2005-2006)· Μπιενάλε Βενετίας (1976), Μπιενάλε Σάο Πάολο (1979)· documenta, Kassel, Γερμανία (2002)· Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ζάγκρεμπ, όπου η έκθεση περιλάμβανε ολόκληρο το στούντιό του το 2007.
Ορισμένα από τα έργα του Kožarić βρίσκονται σε δημόσιους χώρους χάρη σε διάφορες αναθέσεις έργων, όπως: Grounded Sun, Ζάγκρεμπ (1971)· A. G. Matoš, Ζάγκρεμπ (1978)· Tree, Bochum, Γερμανία (1979-1980) και Ascent, Ζάγκρεμπ (2002). Ο καλλιτέχνης έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία, όπως το βραβείο επιτεύγματος ζωής Vladimir Nazor (1997).
Ο Kožarić απεβίωσε το 2020.