Ο Jacques Lacomblez γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1934. Αυτοδίδακτος σε όλες τις καλλιτεχνικές πρακτικές που εφάρμοσε, ο Lacomblez ανέπτυξε ένα πολυμεσικό σύνολο σχεδίων, πινάκων και έργων ποίησης, όλων ενταγμένων στο ρεύμα του υπερρεαλισμού. Αυτό εξηγείται εν μέρει από το ότι τον συναρπάζει ο γερμανικός ρομαντισμός, τον οποίο γνώρισε σε ηλικία 15 ετών, κάτι το οποίο οδήγησε τον νεαρό καλλιτέχνη να εξερευνήσει τη μουσική των Ρίχαρντ Βάγκνερ και Γκούσταβ Μάλερ, τον συμβολισμό των Σαρλ Μπωντλαίρ, Στεφάν Μαλλαρμέ και Αρθούρου Ρεμπό, την πολιτική του Καρλ Μαρξ, τις θεωρίες ψυχολογίας του Σίγκμουντ Φρόιντ και τις ασαφείς γνώσεις περί ανατολικών πολιτισμών. Αυτή η περίοδος συμπίπτει χρονικά με τη δημιουργία των πρώτων του πινάκων, εμπνευσμένων από τη γνωριμία του με έργα των Τζόρτζιο ντε Κίρικο, Μαξ Έρνστ, Βασίλι Καντίνσκι και Πιετ Μοντριάν.
Στο κομμάτι της ποίησης, αφού επηρεάστηκε σε πρώιμο στάδιο από τον Ζακ Πρεβέρ, η ανακάλυψη έργων του Αντρέ Μπρετόν και της αυτόματης γραφής απετέλεσε σημείο καμπής και κάτι το πρωτοποριακό για τον ίδιο, ενώ παράλληλα η επιρροή πιο τοπικών βελγικών αναφορών, όπως του Maeterlinck, εξακολουθούσαν να είναι εμφανείς στα έργα του. Πρώτη φορά δημοσιεύτηκαν έργα του από τον εκδοτικό οίκο L’Empreinte et la Nuit.
Η δεκαετία του 1950 ήταν πολύ ενδιαφέρουσα για τον Lacomblez. Το 1952, έκανε την πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Saint-Laurent των Βρυξελλών, ένα μέρος γνωστό για την ανακάλυψη νέων ταλέντων. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο καλλιτέχνης γνώρισε μια πολύ σημαντική προσωπικότητα του βελγικού υπερρεαλισμού, τον Ρενέ Μαγκρίτ και άρχισε να συναναστρέφεται ποιητές του ίδιου χώρου, όπως τους E. L. T. Mesens, Achille Chavée, Marcel Havrenne, Marcel Lecomte και Paul Nougé. Το 1956, γνώρισε τον άνθρωπο πίσω από το περιοδικό Phases, τον Edouard Jaguer, και ασχολήθηκε με πρωτοβουλίες επέκτασης στην Αμερική και την Ευρώπη —μια συνεργασία που διήρκεσε έως το 1966. Την ίδια περίοδο, ο Lacomblez δημιούργησε το δικό του περιοδικό με τίτλο Edda, το οποίο κυκλοφόρησε από το 1958 έως το 1965, με συνολικά πέντε τεύχη.
Αφού συνάντησε τον Aντρέ Μπρετόν το 1958, ο Lacomblez εγκαταστάθηκε για έναν χρόνο στη Pays Cathare στη νοτιοδυτική Γαλλία, όπου ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τους Jean Thiercelin, Adrien Dax και Christian d’Orgeix. Το γεγονός ότι βρισκόταν μεταξύ Βελγίου και Γαλλίας τού επέτρεψε να συμμετάσχει στις πιο σημαντικές στιγμές της διεθνούς υπερρεαλιστικής ζωγραφικής και ποίησης.
Το 1955, πήρε μέρος σε μια έκθεση στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Λιέγης με τίτλο L’Apport wallon au surréalisme. Το 1959, συμμετείχε στην εκδήλωση Mostra Internazionale del Surrealismo που οργανώθηκε από την γκαλερί Schwarz στο Μιλάνο. Το 1961, έργα του εκτέθηκαν στη Νέα Υόρκη για την εκδήλωση Le Domaine des enchanteurs στην γκαλερί D’Arcy. Το 1964, το Κέντρο Καλών Τεχνών των Βρυξελλών (Palais des Beaux-Arts) οργάνωσε μια πλήρη έκθεση για τα 30ά του γενέθλια. Τον επόμενο χρόνο, ο καλλιτέχνης μετέβη στο Παρίσι για την έκθεση Exposition des Surréalistes. Το 1980, έγιναν οι πρώτες ρετροσπεκτίβες για τα έργα του στην Πολωνία, και συγκεκριμένα στο Πόζναν και τη Βαρσοβία. Μια παρόμοια έκθεση διεξήχθη στο Μουσείο Τέχνης Ixelles στις Βρυξέλλες το 1983. Για τον εορτασμό των 60 χρόνων της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, το Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας Saint-Brieuc (Βρετάνη) οργάνωσε μια ρετροσπεκτίβα το 2009. Το 2014, για τον εορτασμό των 80ών γενεθλίων του Lacomblez, η γκαλερί Quadri στις Βρυξέλλες οργάνωσε μια ρετροσπεκτίβα με έργα του με τίτλο Images de 1951 à 2013, συνοδευόμενη από μια μονογραφία.
Μια ανθολογία των ποιημάτων του έχει δημοσιευτεί με τίτλο D’Ailleurs le désir από τον εκδοτικό οίκο Les Éditions Les Hauts-Fonds (Βρέστη).
