Ο Jean-Phillipe Aubanel γεννήθηκε το 1953 στη Λιόν και μεγάλωσε στην Πορτογαλία. Επέστρεψε τελικά στη Γαλλία για να σπουδάσει στις Ακαδημίες Καλών Τεχνών της Aix-en-Provence, του Παρισιού και της Λιόν. Ο Aubanel ήταν γεννημένος ταξιδιώτης και συνέχισε να γυρίζει την υφήλιο. Τη δεκαετία του 1970, εξερεύνησε διαδοχικά την Τυνησία, τη Νέα Υόρκη και τις Κάτω Χώρες. Τα ταξίδια αυτά επηρέασαν τα πρώτα του έργα και ενέπνευσαν τα ιδιαίτερα θέματα που χαρακτήριζαν τους πίνακές του εκείνο τον καιρό—τον παράδεισο, τα κοτέτσια και τους ψαράδες. Το 1977 στη Villeurbanne, ίδρυσε μαζί με άλλους καλλιτέχνες την γκαλερί «Lieux de relation», όπου, μέχρι το 1983, διοργανώθηκαν πάνω από 70 εκθέσεις όπου παρουσιάζονταν Γάλλοι και άλλοι Ευρωπαίοι καλλιτέχνες.
Το καλλιτεχνικό ύφος του Aubanel ακολουθεί αυτό των «υλιστών», μιας ομάδας ζωγράφων που κυριάρχησαν κατά τη δεκαετία του 1980. Ο Aubanel εφιστά την προσοχή στην υλικότητα των πινάκων του με μεγάλη επιμέλεια και φροντίδα: με διαπεραστικά χρώματα, επικαλυμμένες επιφάνειες, βερνίκια, μισοσβησμένα ή γρατζουνισμένα τμήματα. Επιπλέον αυτών των οπτικών στοιχείων, η ανθρώπινη μορφή αναδεικνύεται ως ο θεματικός πυρήνας του έργου του Aubanel. Σημαντικό ρόλο στο έργο του παίζουν οι μάσκες, ιδίως οι μάσκες που δεν προέρχονται από δυτικούς πολιτισμούς. Μεταξύ των πιο καταξιωμένων και συμβατικών επιρροών του αναφέρει τον Ματίς, τον Γκογκέν και τον Jorn, ωστόσο μπορεί κανείς να τον συγκρίνει και με τον Σαγκάλ στις απεικονίσεις φανταστικών ζώων. Στο έργο του Aubanel κάνουν επανειλημμένα την εμφάνισή τους ζώα όπως τα ψάρια και τα άλογα, ενώ συχνό θέμα αποτελούν και οι αυτοπροσωπογραφίες και οι υπερταχείες. Επίσης, στο έργο του παρεισφρέουν και σύντομα κείμενα, που συνοδεύουν την εικόνα σε ορισμένες περιπτώσεις.
Τη δεκαετία του 1980, το θέμα της μάσκας αποκτά μια ειρωνική χροιά και στη συνέχεια αποβάλλει κάθε ίχνος ελαφρότητας με το πέρασμα του χρόνου—οι μάσκες σταδιακά μετατρέπονται σε κρανία, κάτι που προσδίδει στο μοτίβο αυτό μια μακάβρια σοβαρότητα που προσομοιάζει το ύφος της παράδοσης του memento mori. Η σκοτεινή αυτή πορεία συνάδει με ορισμένα χαρακτηριστικά της δημιουργικής διαδικασίας που ακολουθεί ο καλλιτέχνης, ο οποίος εμπνέεται από αναμνήσεις της νιότης του, από τη διάθεσή του για μάχη, τη θεώρηση του καμβά ως αγώνα, αλλά και ενός είδους παιχνιδιάρικης ηδονής, καθώς και ως περιπέτειας που τη σημαδεύουν οι εκπλήξεις.
Ο Aubanel έχει επίσης διαθέσει μέρος του χρόνου του σε επικουρικά καλλιτεχνικά έργα και έχει διαπρέψει στους τομείς των θεατρικών σκηνικών και κοστουμιών, καθώς και στη διαφήμιση. Για αυτά τα εγχειρήματα, ο καλλιτέχνης προσάρμοσε κατάλληλα το ύφος, την τεχνική και τα μέσα του.
