Ο Jean-Pierre Junius γεννήθηκε το 1925 στο Dudelange. Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο Athénée de Luxembourg, σπούδασε δάσκαλος και αποφοίτησε το 1945. Αν και είχε βρει την κλίση του, η έλξη που ασκεί η τέχνη τον ανάγκασε, το 1946, να μετοικήσει στο Παρίσι για να σπουδάσει ζωγραφική. Επιστρέφοντας στο Schifflange, κατάφερε χωρίς μεγάλη προσπάθεια να βρει μια ισορροπία ανάμεσα στα δύο πάθη του, αυτό του εκπαιδευτή και αυτό του ζωγράφου.
Με την καριέρα του να διαρκεί πάνω από μισό αιώνα, ο Junius είχε τον χρόνο να εξελιχθεί και να απορροφήσει τις αλλαγές στον καλλιτεχνικό κόσμο. Αν και αρχικά ξεχώρισε για την προσωπική του παραστατική κομψότητα σε έργα όπως τα Gare de Lyon (1954) και Portraitde jeune fille (1956, τη χρονιά που έκανε μεγάλη εντύπωση στη διοργάνωση Salon des indépendants de Paris ), ο Junius κατάφερε να απομακρυνθεί από τη συμβατική αναπαράσταση και έδωσε μια νέα ώθηση στο έργο του, βρίσκοντας μια θέση ανάμεσα στους πρωτοπόρους σύγχρονους καλλιτέχνες του Λουξεμβούργου. Χαρακτηριστικό της θέσης του στην τοπική καλλιτεχνική σκηνή ήταν το ότι το 1958 κέρδισε το Prix Grand-Duc Adolphe [καλλιτεχνικό βραβείο του Cercle Artistique de Luxembourg (Κύκλος Καλλιτεχνών του Λουξεμβούργου)].
Παρόλα αυτά, αρνιόταν πεισματικά να παρασυρθεί από τις ευρύτερες τάσεις, τα ρεύματα και τα κινήματα, και απαλλάχτηκε από τις προσδοκίες και την πίεση για να αφιερωθεί απλώς στο έργο του. Η προοδευτική λυρική αφαιρετικότητά του ήταν ένας πολύτιμος πόρος σε αυτή την προσπάθεια.
Πραγματικός αλχημιστής των χρωμάτων, ο Junius παρέμεινε πιστός στα τοπία, στους ανθρώπους και στις μεταβολές που γνώρισε στη διάρκεια της ζωής του. Οι μεταλλωρύχοι, τα ορυχεία, το περιβάλλον και ο αγώνας τους, η φύση και η ακατανόητη ομορφιά της —όλα αυτά τα θέματα βρήκαν θέση στο έργο του, έστω και μόνο υπό μορφήν υπόνοιας, μέσω του κλίματος και της ατμόσφαιρας.
Ο χρόνος και η ηλικία δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν. Ακόμα και στα 87 του, το πάθος του και οι φιλοδοξίες του παρέμειναν αλώβητα· ήταν πάντα πρόθυμος να μάθει, να εξελιχθεί και, εντέλει, να δημιουργήσει. Μέσα από την τέχνη, αντιμετώπιζε τα γηρατειά και το πένθος, ποτέ όμως δεν άλλαξε τη διερευνητική και αισιόδοξη ματιά του.
Το 2015, η Galerie d’art du Théâtre d’Esch στο Esch-sur-Alzette του Λουξεμβούργου απέτισε φόρο τιμής στην καλλιτεχνική επιμονή του, μέσω μιας σημαντικής ρετροσπεκτίβας. Ο επιμελητής Lucien Kayser επέλεξε 54 έργα αντιπροσωπευτικά της καριέρας του Junius από τη δεκαετία του 1950 μέχρι το 2012.
Τα έργα του έχουν εκτεθεί τόσο στο Λουξεμβούργο όσο και στο εξωτερικό, καθώς και στο Μόντε Κάρλο, στο Παρίσι, στο Αμβούργο, στη Βρέστη, στο Σάο Πάολο και στη Σεβίλη. Το 1995 διοργανώθηκε μια μεγάλη ρετροσπεκτίβα έργων του Jean-Pierre Junius στην Tutesall του αβαείου Neumünster στην πόλη του Λουξεμβούργου, με επιμελητή και αυτή τη φορά τον Kayser, η οποία συνοδευόταν από έναν πανέμορφο κατάλογο.
Ο Junius απεβίωσε το 2020.
