Ο Jens Galschiøt γεννήθηκε το 1954 στο Frederikssund. Έλαβε εκπαίδευση σιδηρουργού (πήρε πιστοποίηση το 1978), ενώ ταυτόχρονα ανέπτυσσε μόνος του τις ικανότητές του ως αργυροχόου και γλύπτη. Ως επιρροές του παραθέτει πληθώρα πηγών, οι οποίες περιλαμβάνουν την εννοιολογική τέχνη, τις περφόρμανς και τα διάφορα δρώμενα, καθώς και τον συμβολισμό, την αρ νουβό, ακόμα και την τέχνη του δρόμου. Το 1973 εγκαταστάθηκε στην Odense, όπου άνοιξε το 1985 έναν χώρο έκτασης 10 000 τετραγωνικών μέτρων, την γκαλερί Galschiøt, η οποία χωρίζεται σε τομείς —ένα χυτήριο ορείχαλκου, ένα εργαστήριο, μια γκαλερί κι έναν κήπο με γλυπτά, όπου εκτίθενται έργα του καλλιτέχνη.
Η τέχνη του, σε όλες της μορφές της, θέτει, περιγράφει και προκαλεί θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τις ανθρώπινες αξίες και δικαιώματα, το περιβάλλον και την υποκρισία με την οποία έχουν αυτά συχνά αντιμετωπιστεί από κυβερνήσεις, θεσμούς και οργανισμούς. Στο πλαίσιο του αγώνα του εναντίον των θεμελιωδών αδικιών, τα περισσότερα γλυπτά του τα χρηματοδοτεί ο ίδιος.
Η πιο αντιπροσωπευτική σειρά έργων του ενδεχομένως να είναι το Pillar of Shame, το οποίο έχει εγκαταστήσει σε διάφορες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Την αυθεντική του εκδοχή συνέλαβε και εγκατέστησε το 1997 στο Χονγκ Κονγκ, αποτίοντας φόρο τιμής στα θύματα της πλατείας Τιενανμέν κατά τις διαμαρτυρίες του 1989 και μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν. Το γλυπτό είναι μια στήλη ύψους οκτώ μέτρων που αποτελείται από συστραμμένα ανθρώπινα σώματα. Η κριτική του Galschiøt απέναντι στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή δεν σταμάτησε εκεί, καθώς το 2008, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, Κινέζοι ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας έβαψαν τη στήλη πορτοκαλί, ως μέρος της διεθνούς πρωτοβουλίας «Το πορτοκαλί χρώμα» (την οποία ίδρυσε ο ίδιος ο Δανός καλλιτέχνης), η οποία στόχο είχε να κάνει γνωστές τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο των αγώνων, της προετοιμασίας τους, αλλά και εκτός αυτού.
Μια δεύτερη μορφή της στήλης εγκαταστάθηκε στο Zócalo της Πόλης του Μεξικού το 1999. Η εκδοχή αυτή, η οποία τοποθετήθηκε για 48 ώρες μπροστά από το κοινοβούλιο, καταδίκαζε τη συμπεριφορά απέναντι στους ιθαγενείς πληθυσμούς της περιοχής. Η στήλη μεταφέρθηκε κατόπιν σε μια τοποθεσία στην είσοδο του χωριού Acteal της πολιτείας Τσιάπας, όπου, στις 22 Δεκεμβρίου του 1997, μια παραστρατιωτική ομάδα σκότωσε 45 άοπλους ιθαγενείς. Ένα μεγάλο πλήθος παρέστη για να καλωσορίσει το έργο.
Η τρίτη στήλη τοποθετήθηκε μπροστά από το κοινοβούλιο της Βραζιλίας στην Μπραζίλια, ως φόρος τιμής στους 19 άκληρους χωρικούς που σκοτώθηκαν από τη στρατιωτική αστυνομία στη βόρεια πολιτεία του Pará, στις 17 Απριλίου του 1996. Η καλλιτεχνική αυτή πρωτοβουλία συνάντησε μεγάλη αντίσταση από κύκλους πολιτικών, τα μέσα ενημέρωσης και τον τοπικό πληθυσμό, ωστόσο η εγκατάστασή της πραγματοποιήθηκε.
Η δεξιοτεχνία του Galschiøt τυγχάνει αναγνώρισης και στον τομέα των απονομών βραβείων, όπου σχέδιά του χρησιμοποιούνται ως έπαθλα για διάφορα ετήσια βραβεία, όπως το βραβείο «Showbiz» του θεάτρου Kolding, το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, το βραβείο Fernando και το βραβείο Solar Catcher, μεταξύ άλλων.
