Ο Jonas Gasiūnas γεννήθηκε το 1954 στο Tyumen της Ρωσίας. Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Šiauliai (1972–1973), στην Τεχνική Σχολή Εφαρμοσμένης Τέχνης Stepas Žukas του Κάουνας (1975–1978) και στο Τμήμα Ζωγραφικής του Ινστιτούτου Τέχνης της Λιθουανικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (1978–1984). Αργότερα έγινε δάσκαλος. Το 1992, έγινε λέκτορας στο Κρατικό Ινστιτούτο Καλών Τεχνών της Λιθουανίας (τη σημερινή Ακαδημία Τέχνης του Βίλνιους). Κατέχοντας τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή από το 2009, διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Ζωγραφικής κατά το διάστημα 2010 έως 2018.
Πρόκειται για μια εξέχουσα μορφή της μεσαίας γενιάς ζωγράφων της Λιθουανίας. Άφησε το στίγμα του στην εποχή του ιδρύοντας την ομάδα «Angis», στα μέλη της οποίας συγκαταλεγόταν ο Eimutis Markūnas. Όπως και άλλες κολεκτίβες της εποχής, η ομάδα λειτουργούσε κάπως σαν συνδικάτο καλλιτεχνών, προσφέροντας καινούριες διεξόδους σε καλλιτέχνες και προστατεύοντας τα δικαιώματά τους στον έλεγχο επί της παραγωγής.
Στο έργο του ίδιου του Gasiūnas, η μνήμη αντανακλάται σε όλες τις μορφές της: ως ψευδοπατριωτικός ιστορικός συμβολισμός, ως δημοφιλής θρησκευτική εικονογραφία —απεικονιζόμενη εξωφρενικά και ειρωνικά—, ως κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, ως αναπαραστάσεις της νεολαίας (και του δυναμισμού της απουσίας αναμνήσεων). Μεταξύ του ευρέως γνωστού και του οικείου, ο καλλιτέχνης ερευνά την ένταση που διαχωρίζει την ανάμνηση από τη λήθη. Ακόμη και η τεχνική του προσέγγιση ενσωματώνει αυτήν τη διττή παροδική φύση. Και όντως, σε πολλά έργα του, ο καλλιτέχνης σημαδεύει την επιφάνεια με καπνό από κεριά. Μια φευγαλέα πηγή φωτός που αναπόφευκτα θα εξαφανιστεί στο σκοτάδι (λήθη), το καμένο ίχνος της αφήνει ένα διαρκές σημάδι στο έργο τέχνης, εξουδετερώνοντας την ίδια τη φύση της φλόγας. Ο προαναφερθείς καπνός είναι παρών στις κινηματογραφικές συνθέσεις πολλών έργων ζωγραφικής, τα υπερτιθέμενα στρώματα χρωστικών ουσιών ολοκληρώνονται με αυτό το άυλο πέπλο χαμένου φωτός, σύμβολο της ψευδαισθητικής ιδιότητας της μνήμης. Η μνήμη αμφισβητείται, διατηρείται, ανακαλείται, τροποποιείται, ανακτάται, πάντα τιμάται.
Το 2009, ο Gasiūnas κέρδισε το βραβείο τέχνης Swedbank, το οποίο απονέμεται σε σύγχρονους καλλιτέχνες από τις Βαλτικές Χώρες, ενώ το 2010 τιμήθηκε με το Εθνικός Βραβείο Τεχνών και Πολιτισμού της Λιθουανίας.
Οι ατομικές του εκθέσεις στη διάρκεια του 21ου αιώνα περιλαμβάνουν τις παρακάτω: «Little Retrospective of Obsession», γκαλερί Māksla XO, Ρίγα, Λετονία (2017)· ατομική παρουσίαση στο σύγχρονο φεστιβάλ τέχνης «VOLTA New York», Νέα Υόρκη, ΗΠΑ (2017)· «This Have Been Once Before. Obsessions retrospective», Σύγχρονο Κέντρο Τέχνης Torun, Πολωνία (2015)· «Tapyba», φεστιβάλ Wilno w Gdansku, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Łaźnia, Γκντανσκ, Πολωνία (2012)· «Northwesterly wind», φεστιβάλ τέχνης Cēsis, Λετονία (2011)· «Edward’s trajectory», Μουσείο Θεάτρου, Μουσικής και Κινηματογράφου της Λιθουανίας, Βίλνιους, Λιθουανία (2007)· γκαλερί Vartai, Βίλνιους, Λιθουανία (2005)· «Drawing with Smoke», Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης (ΚΣΤ), Βίλνιους, Λιθουανία (2004)· «Pipe», ΚΣΤ, Βίλνιους, Λιθουανία (2000)· Frederiksbastion. Κοπεγχάγη, Δανία (2000).
