Ο Jörg Immendorff γεννήθηκε το 1945 στο Bleckede. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δάσκαλος, όχι ως ζωγράφος. Κατά το διάστημα αυτό (τη δεκαετία του 1960), άρχισε να ζωγραφίζει τοπία μαζί με τον Teo Otto. Σύντομα εγγράφηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ (1963-1964), όπου σπούδασε υπό την καθοδήγηση του Joseph Beuys, μεταξύ άλλων. Έγινε γρήγορα διάσημος, καθώς πρότεινε κάτι νέο και άφησε το σημάδι του στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Το σημάδι του το άφησε και μέσω της διδασκαλίας, επιστρέφοντας στην παλιά του σταδιοδρομία, στο Ντίσελντορφ, στη Στοκχόλμη, στην Κολωνία και στη Φρανκφούρτη.
Για να εκπληρώσει τις φιλοδοξίες του, ο Immendorff δημιούργησε το κίνημα LIDL, μια πρωτοβουλία που περιλάμβανε πληθώρα δραστηριοτήτων, όπως η ακαδημία LIDL, ο χώρος LIDL, η άθληση LIDL και το θέατρο LIDL. Με αυτήν την ποικιλία δραστηριοτήτων φιλοδοξούσε να ανοίξει τον δρόμο στη μεταμόρφωση της κοινωνίας. Οι πολιτικές του τάσεις εκδηλώθηκαν αργότερα κατά τη δεκαετία του 1970, όταν ο καλλιτέχνης ασπάστηκε τον μαοϊσμό και αργότερα την οικολογία, αντιτάχθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ και υιοθέτησε μια στρατευμένη στάση σε ό,τι αφορούσε το έργο του.
Την ίδια περίοδο, η καλλιτεχνική του παραγωγή επικεντρώθηκε ξανά στη Γερμανία και στην περίπλοκη πρόσφατη ιστορία της, η οποία είχε ως αποτέλεσμα διαιρέσεις. Το Naht (συγκόλληση ή ράμμα στα γερμανικά) έγινε κεντρικό θέμα στο έργο του από τότε. Παθιασμένος με την επανένωση της Γερμανίας, ίδρυσε την Alliance d’action RFA-RDA (Συμμαχία Δράσης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας) μαζί με τον Ανατολικογερμανό ζωγράφο A. R. Penck.
Τη δεκαετία του 1980, η φύση του έργου του έγινε περισσότερο συμβολική και αλληγορική, καθώς, ως τυπικός μεταμοντερνιστής, ανέτρεξε στις σημαντικές εξελίξεις της τέχνης του 20ού αιώνα.
Εκτός από τους πίνακες, ο Immendorff φιλοτέχνησε και αρκετά γλυπτά. Όταν άνοιξε το μπαρ La Paloma στο Αμβούργο, το 1984, εγκατέστησε ένα μνημειώδες ορειχάλκινο άγαλμα αφιερωμένο στον Hans Albers. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα γλυπτά του είναι το σιδερένιο έργο ύψους 25 μέτρων που αναπαριστά τον κορμό μιας βελανιδιάς.
Η ειρωνική αντιστροφή ήταν πάντα παρούσα στο έργο του Immendorff, από τη σύλληψή του ακόμα. Είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο ότι το χαρακτηριστικό αυτό διακρίνεται ξεκάθαρα, ακόμα και στα πιο συμβατικά προσωπικά έργα και αναθέσεις που του έχουν γίνει. Όταν ζωγράφισε το πορτρέτο του καλού του φίλου, του Γερμανού καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, τη βλοσυρή έκφραση του πολιτικού αντιστάθμιζε η παρουσία μικρών μαϊμούδων, βασικού στοιχείου των ζωολογιών του Immendorff, μια επιλογή που συζητήθηκε πολύ όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια του επίσημου πορτρέτου το 2007. Την προηγούμενη χρονιά, ο καλλιτέχνης είχε χρησιμοποιήσει δικά του έργα (25 πίνακες) ως εικονογράφηση της Βίβλου. Είχε επίσης γίνει πολλές φορές πρωτοσέλιδο τη δεκαετία του 2000, για τις τακτικές —και δημόσιες— επισκέψεις του σε πόρνες και τη χρήση κοκαΐνης.
Η νόσος Lou Gehrig (μια νευρομυϊκή νευροεκφυλιστική ασθένεια που έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή απώλεια των κινητικών νευρώνων που ελέγχουν την εκούσια κίνηση των μυών) κατέστησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του Immendorff δύσκολα. Καθώς δεν μπορούσε να ζωγραφίσει, ανέθετε τα διαδικαστικά καθήκοντα στους βοηθούς του, αφού έκανε την προκαταρκτική σύνθεση των έργων σε υπολογιστή. Αυτά τα τελευταία έργα τιτλοφορούνται «νοητικά έργα».
Απεβίωσε το 2007, σε ηλικία 62 ετών. Ένα μυθιστόρημα, μεταθανάτιος φόρος τιμής στον Immendorff, με τίτλο Daring attempt to stick in the air εκδόθηκε το 2015 από τον φίλο του Tilman Spengler.
