Ο Joseph Probst γεννήθηκε το 1911 στο Vianden. Αφού έλαβε κλασική παιδεία στο Λουξεμβούργο (1924-1931), φοίτησε για ένα έτος στο École des Artisans στην πόλη του Λουξεμβούργου. Μετά την αποφοίτησή του, εκμεταλλεύτηκε διάφορες συμβουλές για να διευρύνει τις καλλιτεχνικές του γνώσεις και να εμβαθύνει στο πάθος του. Επισκέφθηκε αρχικά τις Βρυξέλλες και εγγράφηκε στην Académie Royale des Beaux-Arts, στη συνέχεια τη Βιέννη για να φοιτήσει στην Akademie der Bildenden Künste και τέλος το Παρίσι και την École nationale supérieure des Arts Décoratifs, απ’ όπου αποφοίτησε το 1940.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η δημιουργική παύση στην οποία τον υπέβαλε αποδείχθηκε μια ευκαιρία να απελευθερωθεί από την ακαδημαϊκότητα και συνέπεσε με την υιοθέτηση της γεωμετρική αφαίρεσης από μέρους του Probst. Καθώς ο καλλιτέχνης εξοικειωνόταν καλύτερα με τις σύγχρονες πρακτικές, άφησε την έμπνευσή του να οδηγήσει το έργο του προς τη λυρική αφαίρεση (περίπου το 1955-1956) και τον εξπρεσιονισμό. Υπό την καθοδήγηση καλλιτεχνών όπως οι Michel Stoffel και Lucien Wercollier, οι οποίοι επηρέασαν τον Probst και αυτός με τη σειρά του τους έκανε φίλους του, ίδρυσε την κολεκτίβα Nouvelle Equipe.
Το πνεύμα συνεργασίας που καλλιεργούσε την αλληλοϋποστήριξη και του έδινε έμπνευση τον οδήγησε το 1954 στο να γίνει συνιδρυτής άλλης μιας κολεκτίβας που προωθούσε την αφηρημένη τέχνη, των Iconomaques, μαζί με τη γυναίκα του Colette Probst-Wurth και τους Will Dahlem, Henri Dillenburg, François Gillen, François Kinnen, Emile Kirscht, Wenzel Profant, Michel Stoffel και Lucien Wercollier.
Από πλευράς ύφους, ο Probst πέρασε από τα σκούρα και μουντά χρώματα και σχήματα σε σαφέστερα γεωμετρικές συνθέσεις στις οποίες εξερευνούσε ένα ευρύτερο φάσμα χρωμάτων (1955) Η αλλαγή αυτή συνέπεσε με τη μετάβασή του από την ελαιογραφία στα ακρυλικά χρώματα. Τη δεκαετία του 1970, με μια ανανεωμένη νοητική καθαρότητα, ο καλλιτέχνης στράφηκε στα βιτρό, υπό τη μορφή μνημειωδών παραθύρων, τοιχογραφιών και μωσαϊκών. Στη διάρκεια αυτής της αναζήτησης, η σπείρα, ως θέμα, απέκτησε κεντρική σημασία. Το ίδιο συνέβη και με μια λανθάνουσα ρομαντική άποψη της εθνικής του κληρονομιάς. Μετά από πολλά χρόνια αφηρημένης τέχνης, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η παραστατικότητα έκανε ξανά την εμφάνισή της στα έργα του Probst.
Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων εκθέσεών του, ξεχωρίζουν οι εξής: 100-Jahr-Feier zu Ehren des Gewerkschaftsbundes im öffentlichen Dienst, Centre Culturel de Rencontre Abbaye de Neumünster, Neumünster Abbey, πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο (2009)· Die Winterreise, DEXIA-BIL, πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο (1998)· 1er Salon d’Art μαζί με τους Lucien Wercollier, François Gillen και Josy Jungblut, πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο (1948), καθώς και εκθέσεις στο Musée National d’Art Moderne στο Παρίσι της Γαλλίας και στη Διεθνή Ένωση Ταχυδρομείων στη Βέρνη της Ελβετίας.
Το 1960 τιμήθηκε με το ιταλικό βραβείο Marzotto.
Ο Probst απεβίωσε το 1997.
