Ο Károly Elekes γεννήθηκε στο Cristuru Secuiesc/Székelykeresztúr το 1951. Καταγόμενος από επαρχιακή περιοχή, βίωσε τη σημαντική στιγμή για την καλλιτεχνική του ανάπτυξη στα 14 του, όταν ο αδερφός του —ο οποίος αργότερα έγινε δημοσιογράφος— έδωσε στον νεαρό Károly την πρώτη του φωτογραφική μηχανή. Εξοπλισμένος με το πρώτο του εργαλείο, ο επίδοξος καλλιτέχνης θα εκπαίδευε πλέον τη ματιά του. Έναν χρόνο αργότερα, εισήχθη στο Γυμνάσιο Μουσικής και Καλών Τεχνών της πόλης Târgu Mureş/Marosvásárhely, όπου γνώρισε τους πρώτους του καθηγητές και τις πρώτες του επιρροές, όπως τον Pál Nagy.
Απόφοιτος του Ινστιτούτου Καλών Τεχνών Ion Andreescu (το σημερινό Πανεπιστήμιο Τεχνών και Σχεδίου) στην πόλη Cluj-Napoca/Kolozsvár (1971–1975), ο καλλιτέχνης χαίρει σεβασμού για την υποστήριξη που παρείχε στη ρουμανική καλλιτεχνική σκηνή μέσω της συμβολής του στο ατελιέ MAMŰ (1979–1984). Η ένωση, που σχετιζόταν στενά με την γκαλερί Apollo και το Studio Theatre, βοήθησε καλλιτέχνες που κατέφυγαν από τη Ρουμανία στην Ουγγαρία (ένα ταξίδι το οποίο έκανε και ο ίδιος ο Elekes το 1984). Πράγματι, ερχόμενο αντιμέτωπο με ένα καταπιεστικό περιβάλλον που απαγόρευε την ελεύθερη έκφραση, το MAMŰ αναγκάστηκε να διαλυθεί με μια εντυπωσιακή «τελετή αυτο-εκκαθάρισης» τον Σεπτέμβριο του 1983.
Απελευθερωμένος με παραπάνω από έναν τρόπους, μετά τη διάλυση της ομάδας και τη μετέπειτα μετακόμισή του στην Ουγγαρία, ο Elekes ταξίδεψε (Ιταλία, ΗΠΑ), δημιούργησε, έκανε συνεργασίες και ίδρυσε μια νέα ομάδα, την Pantenon Group (1990–1993), μαζί με τους Árpád Nagy και Sándor Krizbai. Αυτή η περίοδος σηματοδοτήθηκε από την έναρξη της καλλιτεχνικής του αναγνώρισης, τις πρώτες του αναθέσεις έργων και τη λήψη βραβείων, όπως το βραβείο Munkácsy το 1997.
Τα χρόνια της ομάδας MAMŰ υπήρξαν διαπλαστικά για τον καλλιτέχνη. Ο Elekes αγκάλιασε έναν αβάν-γκαρντ τρόπο σκέψης με μια μεταμοντέρνα προσέγγιση, ορίζοντας το ύφος του δανειζόμενος στοιχεία από τα μαθήματα αισθητικής των προκατόχων του. Υπερρεαλισμός, εννοιολογισμός, ποπ αρτ, αφηρημένη τέχνη και μια κλίση προς την απεικόνιση τοπίων· όλα βρίσκουν τον δρόμο τους και εντάσσονται στην καλλιτεχνική παραγωγή του δημιουργού. Όντας ευαίσθητος απέναντι στην ενσωμάτωση της τέχνης στη φύση και το αντίστροφο, ο καλλιτέχνης προσπάθησε αρχικά να προωθήσει την τέχνη της γης ως μέσο διαλόγου και συνεργασίας, μια πρωτοβουλία που του επέτρεψε να ταξιδέψει πολύ και να δημιουργήσει ένα μεγάλο δίκτυο. Αν και η σχέση του με τη φύση έχει ωριμάσει στην πρακτική του, εξακολουθεί να αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του συνολικού του έργου. Τα ύστερα έργα του επιζητούν μια ανανέωση. Μέσω προσωπικών μεταβολών, ο Elekes θεμελίωσε καλλιτεχνικές απεικονίσεις ή άγνωστα έργα ερασιτεχνών ζωγράφων, με σκοπό να τους απελευθερώσει από τις φυλακές των μουσείων και της ανωνυμίας, όπου τα περισσότερα έργα «πεθαίνουν».
