Ο Kenneth Armitage γεννήθηκε το 1916 στο Leeds. Έλαβε καλλιτεχνική εκπαίδευση στο Leeds College of Art κι έπειτα στη σχολή Slade School of Fine Art του Λονδίνου, χάρη σε μια υποτροφία που του χορηγήθηκε. Μετά την αποφοίτησή του το 1939, κατετάγη στον βρετανικό στρατό (στο βασιλικό πυροβολικό). Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ο γλύπτης εξελέγη πρόεδρος του τμήματος γλυπτικής της Ακαδημίας Τεχνών του Bath (1946–1956). Από τη θέση αυτή είχε την ευκαιρία να εκπαιδεύσει το μάτι και το χέρι του στις πλέον σύγχρονες τάσεις και πρακτικές. Μοιράστηκε με το κοινό τη δική του οπτική σε ό,τι αφορά την τέχνη αυτή στην πρώτη του ατομική έκθεση στο Λονδίνο το 1952.
Μετά την πρώτη του αυτή εμφάνιση, αμέσως επελέγη να εκπροσωπήσει τη χώρα του στην 26η Μπιενάλε της Βενετίας την ίδια χρονιά, μαζί με τους Reg Butler, Lynn Chadwick, William Turnbull και Eduardo Paolozzi. Από κοινού παρουσίασαν μια εναλλακτική στο ρεύμα που είχε καθιερώσει ο Henry Moore, χρησιμοποιώντας το μέσο της γλυπτικής: μια νέα αντιμνημειώδη, εξπρεσιονιστική προσέγγιση. Οι τρεις τους έφεραν την αναγέννηση της μεταπολεμικής βρετανικής γλυπτικής, εν μέρει διότι επανέφεραν την τέχνη της χύτευσης του ορείχαλκου, ο οποίος σπάνιζε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Armitage, για παράδειγμα, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κατασκευή ενός χυτηρίου στο Cosham, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι φοιτητές και το προσωπικό υπό την επίβλεψη των ίδιων.
Το 1953, ο Armitage έγραψε ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος φιλοξενούμενος πανεπιστημιακός καλλιτέχνης της Μεγάλης Βρετανίας χάρη στην υποτροφία Gregory του Πανεπιστημίου του Λιντς, της γενέτειράς του. Παρέμεινε φιλοξενούμενος μέχρι το 1956. Οι διακρίσεις συνεχίστηκαν το 1958, όταν κέρδισε το διεθνές βραβείο γλυπτικής για καλλιτέχνες κάτω των 45 στην Μπιενάλε της Βενετίας. Την περίοδο εκείνη, είχε πια βρει μια μόνιμη ταυτότητα για το έργο του. Το έργο του, με βαθιές ρίζες στον παραστατικό ανθρωπομορφισμό, αντικατοπτρίζει την ελευθερία παράκαμψης των επιλεγμένων του μοτίβων, φέρνοντας στον νου ζώα, τη φύση ή σχέδια, πάντα με πινελιές χιούμορ. Τη δεκαετία του 1980, το έργο του αντλούσε περισσότερο από νατουραλιστικά μοτίβα εμπνευσμένα από την πολυποίκιλη βλάστηση του Richmond Park του Λονδίνου, χωρίς όμως να απορρίπτει το σώμα: «Είναι φυσικό τα γλυπτά μου να περιέχουν ιδέες και εμπειρίες εκτός από εκείνες που πηγάζουν απευθείας από την παρατήρηση της ανθρώπινης μορφής· παρόλα αυτά, πάντα ενδύονται ως έναν βαθμό το ανθρώπινο σχήμα».
Η επιδραστικότητα και η συνέπειά του τού χάρισαν μια μόνιμη θέση στην ιστορία της βρετανικής τέχνης. Εμφανίστηκε το 1964 στο ντοκιμαντέρ «5 British Sculptors (Work and Talk)» του Αμερικανού σκηνοθέτη Warren Forma· διορίστηκε ταξιάρχης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας το 1969 και εξελέγη μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας το 1994, μεταξύ άλλων.
Μετά τον θάνατό του το 2002, διοργανώθηκε μια μνημειώδης ρετροσπεκτίβα του έργου του στην γκαλερί τέχνης Victoria του Bath με τίτλο Kenneth Armitage 1916–2002: Centenary Sculpture Exhibition, η οποία διήρκεσε από τις 10 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 27 Νοεμβρίου του 2016.
