Ο Lucien Wercollier γεννήθηκε το 1908 στην πόλη του Λουξεμβούργου. Ο πατέρας του, ο Jean-Baptiste Wercollier, ήταν γλύπτης και καθηγητής καλλιτεχνικών, ενώ ο θείος του, ο Jean-Pierre Koenig, ήταν διάσημος αρχιτέκτονας στο Λουξεμβούργο. Ο νεαρός Lucien μεγάλωσε, ως εκ τούτου, σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου η τέχνη και η αρχιτεκτονική αποτελούσαν συχνό θέμα συζήτησης. Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, σπούδασε γλυπτική στο École d’artisans de l’État στην πόλη του Λουξεμβούργου (στο σημερινό Lycée des Arts et Métiers) από το 1924 έως το 1927. Αφότου σπούδασε και στην Académie Royale des Beaux-Arts στις Βρυξέλλες (1927-1931) και στην École Nationale Supérieure des Beaux-Arts στο Παρίσι (1931–1933), η περιέργειά του, όπως πολλών κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, αυξήθηκε.
Αφού πρώτα εντυπωσιάστηκε από τον Aristide Maillol, το ενδιαφέρον του μετακινήθηκε προς την πιο ακραία αφαίρεση μεγάλων καλλιτεχνών όπως οι Constantin Brâncuși και Jean Arp. Υιοθέτησε πραγματικά το ύφος αυτό μεταξύ του 1952 και του 1955. Όπως και τα πρότυπά του, ο Wercollier προτιμούσε τα φυσικά υλικά και τις μνημειώδεις κλίμακες. Ο γλύπτης αυτός σκάλιζε και λύγιζε υλικά όπως το ξύλο, η πέτρα, ο ορείχαλκος, το μάρμαρο, το αλάβαστρο και ο όνυχας.
Παρόλο που σήμερα τα γλυπτά του Wercollier μπορεί να τα δει κανείς σε δημόσιους χώρους σε πολλά μέρη της Ευρώπης, ο καλλιτέχνης χρειάστηκε να αγωνιστεί για να αναγνωριστεί κατά την ταραγμένη περίοδο του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Το 1940 αρνήθηκε να ενταχθεί στο πολιτιστικό γραφείο (Kulturkammer) του ναζιστικού καθεστώτος, μιας οργάνωσης που στόχο είχε να επιβλέπει πολιτικά και ιδεολογικά όλη την καλλιτεχνική δραστηριότητα. Η άρνησή του είχε ως αποτέλεσμα να απολέσει το δικαίωμα να παρουσιάζει τα έργα του στο κοινό.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1942, μετά τη συμμετοχή του σε μια αυθόρμητη απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στην αναγκαστική στρατολόγηση Λουξεμβούργιων που ανήκαν σε τέσσερις ηλικιακές ομάδες (γεννηθέντες κατά το διάστημα 1920-1924) από τους Γερμανούς, ο Lucien Wercollier συνελήφθη, ενώ η σύζυγος και τα δύο βρέφη τους απελάθηκαν σε ένα στρατόπεδο στη Σιλεσία. Ύστερα από δύο εβδομάδες κράτησης στη φυλακή Grund του Λουξεμβούργου (από τις 4 έως τις 19 Σεπτεμβρίου του 1942), ο Wercollier μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Hinzert (στη Γερμανία) και στη συνέχεια στο Lublin (στην Πολωνία). Το 1943, συνάντησε τη γυναίκα και τα δυο παιδιά του στο στρατόπεδο απέλασης στη Σιλεσία.
Ευτυχώς, επέστρεψε σώος με την οικογένειά του στο Λουξεμβούργο και τα έργα του ανεγέρθηκαν σε όλη την Ευρώπη. Ένα από τα γνωστότερα έργα του είναι το The Political Prisoner, το οποίο είναι εγκατεστημένο στο κοιμητήριο του Hinzert. Το ορειχάλκινο γλυπτό του με τίτλο Interpenetration βρίσκεται μπροστά από το Palais de l’Europe στο Στρασβούργο. Το ίδιο γλυπτό κοσμούσε το γραμματόσημο των οκτώ φράγκων στο Λουξεμβούργο το 1974. Το Altius —ένας φόρος τιμής στο άθλημα του άλματος επί κοντώ— εκτίθετο στον κήπο με τα γλυπτά στο Ολυμπιακό Μουσείο της Λοζάνης. Ένα άλλο διάσημο γλυπτό είναι το μαρμάρινο μνημείο του La Vague, που βρίσκεται στον χώρο του Centre hospitalier neuro-psychiatrique (νευροψυχιατρικό νοσοκομείο) στο Ettelbruck του Λουξεμβούργου.
Στη διάρκεια της ζωής του, ο Wercollier έκανε εκθέσεις στις εξής τοποθεσίες: στο Maison du Grand-Duché de Luxembourg, Βρυξέλλες, Βέλγιο (2001)· στο Arsenal, Μετς, Γαλλία (1999)· στην Banque Internationale à Luxembourg, πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο (1995)· στο εκλογικό ανάκτορο, Trier, Γερμανία (1986)· στην γκαλερί Beaumont, πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο (1985)· στο Musée national d’histoire et d’art, πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο (ρετροσπεκτίβα, 1983)· στην γκαλερί Kutter, πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο· στο Musée de la Ville, Μετς, Γαλλία (ρετροσπεκτίβα, 1980)· στο Θέατρο Escher, Esch-sur-Alzette, Λουξεμβούργο (ρετροσπεκτίβα, 1979)· στο Μουσείο Saarland, Saarbrücken, Γερμανία (ρετροσπεκτίβα, 1977)· στην γκαλερί Roque, Παρίσι, Γαλλία (1976)· στο Palais des Arts et de la culture, Βρέστη, Γαλλία (ρετροσπεκτίβα, 1975)· στην Galerie Municipale, Esch-sur-Alzette, Λουξεμβούργο (1972)· στην γκαλερί Villand et Galanis, Παρίσι, Γαλλία (1967).
