Ο Martin Chirino γεννήθηκε στο Λας Πάλμας ντε Γκραν Κανάρια το 1925. Καθώς υιοθέτησε νωρίς τον σίδηρο ως καλλιτεχνικό υλικό, ο καλλιτέχνης ήταν αποφασισμένος να «σφυρηλατήσει» το δικό του μονοπάτι, ακόμη και σε νεαρή ηλικία. Αφού μαθήτευσε αρχικά δίπλα στον πατέρα του, ο οποίος εργαζόταν ως επιβλέπων ναυπηγός στην Blandy Brothers & Company στο Puerto de la Luz, γεγονός το οποίο τον έβαλε στην τροχιά μιας ναυτικής σταδιοδρομίας την οποία και ακολούθησε για κάποια χρόνια, ο Chirino διαπίστωσε ότι ο σίδηρος έχει πλούσιες καλλιτεχνικές δυνατότητες που θα ήθελε να εξερευνήσει. Ξεκίνησε τις καλλιτεχνικές του σπουδές το 1944 στην ακαδημία του γλύπτη Manuel Ramos, στην πατρίδα του. Αφού μετακόμισε στη Μαδρίτη, εγγράφηκε για μικρό χρονικό διάστημα στη Σχολή Φιλοσοφίας και Γραμμάτων του Πανεπιστημίου Complutense, προκειμένου να σπουδάσει αγγλική φιλολογία, αλλά την εγκατέλειψε γρήγορα για να παρακολουθήσει μαθήματα στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του San Fernando από την οποία αποφοίτησε ως δάσκαλος το 1952. Μετά την αποφοίτησή του, ο Chirino πραγματοποίησε ταξίδια στο Παρίσι, στην Ιταλία και στο Λονδίνο, τα οποία διαμόρφωσαν την καριέρα του. Στην αγγλική πρωτεύουσα, ολοκλήρωσε την καλλιτεχνική του εκπαίδευση στη Σχολή Καλών Τεχνών Slade, όπου είχε την ευκαιρία να θαυμάσει τα σουμεριανά, αιγυπτιακά και άλλα αρχαϊκά γλυπτά του Βρετανικού Μουσείου και να γνωρίσει σύγχρονους δασκάλους όπως οι Julio González, Henry Moore, Jean Arp, Constantin Brancusi και Barbara Hepworth, οι οποίοι επηρέασαν όλοι τελικά τη γλυπτική του Chirino.
Τα τακτικά ταξίδια που πραγματοποιούσε στη δυτική αφρικανική ακτή στιγμάτισαν τα πρώτα χρόνια του καλλιτέχνη, διαμορφώνοντας την καλλιτεχνική του ματιά και την αναζήτηση της ταυτότητάς του. Αυτό το επιβεβαιώνει η πρώτη του σειρά, Reinas Negras. Ορισμένα κομμάτια αυτής της πρώτης συλλογής παρουσιάστηκαν στην πρώτη του ατομική έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Ateneo de Madrid. Έπειτα από μια μεταγενέστερη έκθεση, ο Chirino έγινε δεκτός στο «El Paso», μια καλλιτεχνική ομάδα που ιδρύθηκε το 1957 με μέλη τους Antonio Saura, Manolo Millares, Manuel Rivera, Rafael Canogar, Luis Feito, Antonio Suárez, Pablo Serrano, Juana Francés, José Ayllón και Manuel Conde (η ομάδα τελικά διαλύθηκε το 1960 λόγω των ασυμβίβαστων οραμάτων των μελών της).
Οι εκθέσεις συνέβαλαν πολύ στην εδραίωση της φήμης του Chirino σε όλο τον κόσμο. Το 1959, κατά τη διάρκεια της Μπιενάλε του Σάο Πάολο, αφιερώθηκε μια ολόκληρη αίθουσα του ισπανικού περιπτέρου στο έργο του. Το 1962, ταξίδεψε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να πραγματοποιήσει την πρώτη του ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη, στην γκαλερί Borgenicht (είχε παρουσιάσει στο παρελθόν, το 1960, τέσσερα έργα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης στο πλαίσιο μιας επιλογής έργων του Frank O’Hara).
Το έργο του στα τέλη της δεκαετίας του 1960 είχε πιο έντονο πολιτιστικά πολιτικοποιημένο χαρακτήρα, ξεκινώντας συντάσσοντας το «Σιδηρούν Μανιφέστο», που συνέδεε την ταυτότητα των Καναρίων Νήσων με την αφρικανική ήπειρο. Ακολουθώντας το ίδιο αυτό πνεύμα, υπέγραψε το «Afrocán Document» στη Μαδρίτη. Ακολούθησε γρήγορα μια έκθεση με τίτλο Afrocán, που διοργανώθηκε στην γκαλερί Juana Mordó της Μαδρίτης. Η έκθεση ταξίδεψε στην γκαλερί Grace Borgenicht στη Νέα Υόρκη, προκαλώντας έντονο ενδιαφέρον και κάλυψη από τον Τύπο. Ο συμβολισμός των Καναρίων Νήσων συνεχίστηκε με τη Lady Harimaguada (1996), η οποία θα γινόταν σύμβολο της πόλης και το όνομα ενός βραβείου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λας Πάλμας ντε Γκραν Κανάρια.
Διακρίσεις που συγκέντρωσε ο Chirino σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του: το 1980, έλαβε το Εθνικό Βραβείο Πλαστικών Τεχνών για το σύνολο του έργου του· το 1985, του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο Καλών Τεχνών· το 2004, το Ίδρυμα Real Casa de La Moneda του απένειμε το βραβείο Tomás Francisco Prieto· το 2007, ονομάστηκε θετός γιος του δήμου San Sebastián de los Reyes της Μαδρίτης· το 2008, έλαβε το Διεθνές Βραβείο του Ιδρύματος Cristóbal Gabarrón για τις Πλαστικές Τέχνες· το 2014, έγινε επίτιμο μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του San Fernando· το 2016, έλαβε τον τίτλο του θετού γιου του δήμου Morata de Tajuña της Μαδρίτης όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια της ζωής του·
το 2015, εγκαινιάστηκε το Ίδρυμα Τέχνης και Σκέψης Martín Chirino στο Castillo de la Luz στο Λας Πάλμας ντε Γκραν Κανάρια. Εκεί βρίσκεται ένας εκθεσιακός χώρος που παρουσιάζει μια μόνιμη συλλογή 25 έργων του καλλιτέχνη, τα οποία αποτελούν μια σύντομη αναδρομή στην καριέρα του.
Ο Chirino πέθανε στη Μαδρίτη το 2019.
