Ο Michael Craig-Martin, αναμφίβολα μία από τις πλέον επιδραστικές προσωπικότητες της σύγχρονης βρετανικής τέχνης, γεννήθηκε το 1941 στο Δουβλίνο. Η οικογένεια του καλλιτέχνη μετοίκησε στης ΗΠΑ, συγκεκριμένα στην Ουάσινγκτον, όταν ο ίδιος ήταν ακόμα παιδί. Άρχισε να ζωγραφίζει ενόσω σπούδαζε αγγλική λογοτεχνία και ιστορία στο Πανεπιστήμιο Fordham της Νέας Υόρκης (1959). Το πάθος του τον οδήγησε στην Académie de la Grande Chaumière του Παρισιού (1961), ενώ στη συνέχεια επέστρεψε στις ΗΠΑ και αποφοίτησε από το τμήμα Καλών Τεχνών της σχολής Τέχνης του Πανεπιστημίου του Γέιλ (1966). Ο Craig-Martin μοιραία επηρεάστηκε από τις άπειρες θεωρητικές εξελίξεις της εποχής. Το 1966, έχοντας επιστρέψει στη Βρετανία, όπου καθιερώθηκε ως προοδευτικός καλλιτέχνης, ο Craig-Martin επηρέασε τη σύγχρονή του καλλιτεχνική σκηνή και ως διδάσκων στη Σχολή Τέχνης του Goldsmith College του Λονδίνου από το 1966 έως το 1988 και από το 1994 έως το 2000. Οι περισσότεροι από τους μαθητές του έγιναν μέλη των Νέων Βρετανών Καλλιτεχνών, μιας ομάδας που έχει ως μέλη προσωπικότητες όπως οι Damien Hirst, Gary Hume, Sarah Lucas, Tracey Emin και Rachel Whireread.
Ως καλλιτέχνης, ο Craig-Martin εξερεύνησε και αμφισβήτησε τα όρια της εννοιολογικής τέχνης, υποδεικνύοντας τη μινιμαλιστική προέλευσή της και το υπερρεαλιστικό της παρελθόν (κυρίως μέσω της χρήσης τυχαίων αντικειμένων). Η σημειωτική, η σημασιολογία, τα όρια της σημασίας και οι σχέσεις αντικειμένων και συμβόλων βρίσκονται στον πυρήνα του πολύπλευρου και διαρκώς εξελισσόμενου έργου του. Το έργο An Oak Tree (1973), που αποτελείται από ένα ποτήρι νερό σε ένα ράφι, συνδυασμένο με κείμενο που δηλώνει ότι το ποτήρι είναι, στην πραγματικότητα μια βελανιδιά, είναι ένα πολύ σημαντικό έργο της πρώιμης περιόδου του. Τη δεκαετία του 1970, τα σχέδια βρήκαν θέση στο έργο του, και στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε μια επίσημη γλώσσα τα ίδια. Η ζωγραφική βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο του έργου του τη δεκαετία του 1990, με ζωηρά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα σε μεγέθη τόσο μνημειώδη που ανταγωνίζονταν την ίδια την αρχιτεκτονική. Πιο πρόσφατα, ο δεξιοτέχνης αυτός έστρεψε την προσοχή του σε μορφές από χάλυβα καλυμμένες με σκόνη, σε μια προσπάθεια να απεικονίσει την ευτέλεια των καθημερινών αντικειμένων. Ανεξάρτητα από το μέσο που προτιμούσε την εκάστοτε περίοδο, η επιθυμία του Craig-Martin να ενεργοποιήσει την ικανότητά μας να φανταζόμαστε απούσες μορφές μέσω συμβόλων και εικόνων δεν έχει μειωθεί.
Παρόλο που η πρώτη ατομική παρουσίαση του Craig-Martin ήταν αυτή στην γκαλερί Rowan του Λονδίνου το 1969, έκανε μάλλον μεγαλύτερη εντύπωση με τη συμμετοχή του στην έκθεση The New Art στην γκαλερί Hayward το 1972, μια έκθεση η οποία καθόρισε και έθεσε τα θεμέλια για τη βρετανική εννοιολογική τέχνη. Έκτοτε, εκθέσεις του έχουν φιλοξενηθεί στα σημαντικότερα μουσεία (στο Κέντρο Πομπιντού, στο MoMA, στον Kunstverein, στο IVAM, στο Kunsthaus Bregenz και αλλού), ενώ προς τιμήν του έχουν διοργανωθεί τρεις ρετροσπεκτίβες: μία το 1989 στην γκαλερί Whitechaper του Λονδίνου, μία ακόμη στο Ιρλανδικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Δουβλίνο το 2006 (στην οποία εκτέθηκε δουλειά 40 ετών από όλα τα μέσα που είχε χρησιμοποιήσει) και, τέλος, μία στην γκαλερί Serpentine του Λονδίνου το 2015, όπου συγκεντρώθηκαν έργα του από την περίοδο 1981-2015.
Ορισμένες ακόμη αξιοσημείωτης εκθέσεις και έργα του είναι τα Drawing the Line του 1995, μια έκθεση επικεντρωμένη στο σχέδιο που έλαβε χώρα στο Southbank Centre του Λονδίνου, καθώς και η συμμετοχή του στην έκθεση Un siècle de sculpture anglaise, η οποία φιλοξενήθηκε στο μουσείο Jeu de Paume του Παρισιού και βοήθησε στην αύξηση της δημοτικότητας των σύγχρονων Βρετανών καλλιτεχνών στη Γαλλία.
Το 2016, του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη κατά τις εκδηλώσεις προς τιμήν των γενεθλίων της βασίλισσας για τις υπηρεσίες του προς τις τέχνες.
Ο Craig-Martin ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.
