Ο Nani Tedeschi γεννήθηκε στο Cadelbosco di Sopra της Reggio Emilia το 1938. Αρχικά, σπούδασε ιατρική στο Sassari και άσκησε το επάγγελμα, ενώ παράλληλα κυνηγούσε το πάθος του για την τέχνη, το οποίο ρίζωσε βαθιά μέσα του σε νεαρή ηλικία και δεν έσβησε ποτέ.
Αρκετά ταξίδια στην Ιταλία τού επιβεβαίωσαν την όρεξή του για δημιουργία. Στο Τορίνο, γνώρισε και ανέπτυξε φιλική σχέση με τους Mario Sironi και Carlo Ruggeri. Στο Μιλάνο, γνώρισε τον Emilio Scanavino και μέλη της γαλλικής αβάν-γκαρντ (1962–1963). Αργότερα, ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου γνώρισε τον Antonello Trombadori και ένα μέλος της δυναστείας των Fieschi, ο οποίος έμελλε να γίνει μακροχρόνιος φίλος του.
Κατά την περίοδο εκείνη, ο Tedeschi εργαζόταν ως γραφίστας για πολυάριθμα περιοδικά και εφημερίδες, κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες. Το 1962, γνώρισε τον Walter Piacesi, ο οποίος του δίδαξε την τέχνη της χαρακτικής στο Fermignano.
Το 1965, και ενώ ασκούσε την ιατρική στη Σαρδηνία, ξεκίνησε μια σειρά από κολάζ με έντονες χρωματικές αντιθέσεις. Αυτό το πείραμα στη σύνθεση αποδείχθηκε καρποφόρο και παρέμεινε ως σταθερά στο έργο του. Επίσης, το 1965 ήταν το έτος που σηματοδότησε την έναρξη μιας σειράς από ατομικές εκθέσεις, με διαδοχικές εμφανίσεις στο Oristano, στο Cagliari και στο Sassari. Η πραγματική αποθέωση του καλλιτέχνη ήρθε το 1972, όταν δέχτηκε πρόσκληση για να συμμετάσχει στην 36η Μπιενάλε της Βενετίας. Μετά την επιτυχία του αυτή, ο Tedeschi καλωσόρισε τη νέα του κατάσταση και εγκατέλειψε την καριέρα του ως γιατρός για να εργαστεί αποκλειστικά ως καλλιτέχνης.
Αυτή η αλλαγή ενσαρκώθηκε σε έναν αριθμό αναθέσεων για εικονογραφήσεις βιβλίων, όπως των παρακάτω: Μαινόμενος Ορλάνδος και Satire του Ludovico Ariosto, λογοτεχνική έκδοση Baldus, Αινειάδα του Βιργιλίου, A dictionary of sex, love and voluptuousness, Storia di uno di noi, Therese the Philosopher, La coda del diavolo, Dell’ironia, Garibaldi in Milan, Tre uomini in Po του Beppe Gualazzini, Asterischi, Mitomalacologia, Full time, Merit 85, Effusioni του Carlo Castellaneta, Ironia e paura del quotidiano του Roberto Escobar, I racconti di mio padre του Luciano Caprile, Il faro dell’isola dimenticata της Anna Romei και Il principe errante. Από το 1967 έως το 2000, ο Tedeschi σχεδίασε αναρίθμητες καρτ-ποστάλ και πάνω από 250 δημόσιες αφίσες, ενώ παράλληλα εργάστηκε ως εικονογράφος για τις εφημερίδες Corriere della Sera, il Giornale nuovo, και Il Sole 24 Ore, καθώς και για το κανάλι Rai.
Το έργο του Tedeschi τον ταξίδεψε στις εξής πόλεις: Nevers, Βιέννη, Σπλιτ, Ανόβερο, Αμβούργο, Βερολίνο, Νέα Υόρκη, Τόκιο και Σάο Πάολο.
Ο καλλιτέχνης απεβίωσε το 2017.
