Ο Nicholas May γεννήθηκε στο Limavady το 1962. Φοίτησε στην Ακαδημία Τεχνών του Bath (1981-1984) και αργότερα, για τις μεταπτυχιακές του σπουδές, στο Goldsmiths College στο Λονδίνο (1988-1990).
Όσο ήταν ακόμα φοιτητής στο Goldsmiths College, το έργο του συμπεριλήφθηκε στην έκθεση New Contemporaries του Ινστιτούτου Σύγχρονης Τέχνης, που έλαβε χώρα στο Λονδίνο το 1989. Η διοργάνωση αυτή, γνωστή ως Young Contemporaries μέχρι το 1989, όταν έγινε ανεξάρτητη, είναι μία από τις βασικές ετήσιες εκθέσεις φοιτητικών έργων. Εξαργυρώνοντας την προβολή, ο May έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση την επόμενη χρονιά στην γκαλερί U7 Contemporary Art στο Λονδίνο.
Το έργο του May έχει τις ρίζες του στην εποχή του. Το εννοιολογικό στοιχείο εισχωρεί στις άπειρες επανερμηνείες των πινάκων του. Από αισθητική άποψη, διαφαίνονται ίχνη της επιρροής του Morris Lewis (και ως έναν βαθμό του Clement Greenberg) και του αφηρημένου ή «αμερικανικού» φορμαλισμού του, ο οποίος επικεντρώνεται στην αποδοχή των βασικών χαρακτηριστικών του μέσου της ζωγραφικής — της επιπεδότητας, της αφαίρεσης και του χρώματος. Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε τους δικούς του εκπροσώπους αυτής της απεικονιστικής φιλοσοφίας, όπως οι Jules Olitski και Larry Poons.
Παρ’ όλα αυτά, επιθυμία του ήταν να κάνει πάντα βήματα προς τα εμπρός. Αυτό έκανε τον May να ξεχωρίσει και, με τον καιρό, έγινε καθοριστικό στοιχείο της τέχνης του. Είναι αποφασισμένος να φτάσει τη μορφή της τέχνης του σε νέες, απάτητες περιοχές, εφαρμόζοντας νέα υλικά και τεχνικές, αμφισβητώντας ταυτόχρονα την ίδια τη φύση της ζωγραφικής.
Όπως φαίνεται από τον κατάλογο των ατομικών του εκθέσεων, το απόγειο της δημοτικότητας του May ήταν κατά τη δεκαετία του 1990. Αντί όμως να βασιστεί στα δοκιμασμένα αισθητικά στοιχεία που τον είχαν φέρει μέχρι εκεί, επινόησε μια εντελώς νέα διαδικασία, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα μια εντελώς καινούρια επίσημη ιδιόλεκτο, που έδωσε το έναυσμα για ένα νέο κεφάλαιο στο έργο του. Με αυτόν τον τρόπο, ο May έδωσε στον εαυτό του τη δυνατότητα να συμβαδίσει με τις εξελίξεις των απεικονιστικών μέσων χαράσσοντας ταυτόχρονα τον δικό του δρόμο και εξασφαλίζοντας τη διατήρηση της αυθεντικότητάς του. Ο May βρήκε τη σταθερότητα στην εκ νέου ανακάλυψη του εαυτού του.
Οι πιο αξιοσημείωτες ατομικές εκθέσεις του May περιλαμβάνουν τις εξής: U7 Contemporary Art, Λονδίνο (1990)· John Hansard Gallery, Σαουθάμπτον (1990)· Frith Street Gallery, Λονδίνο (1991)· Victoria Miro Gallery, Λονδίνο (1994)· Cornerhouse, Μάντσεστερ (1994)· South London Gallery (1994)· Leeds Metropolitan University Gallery, Leeds (1994)· Victoria Miro Gallery, Λονδίνο (1996)· γκαλερί 291, Λονδίνο (1998)· Riflemaker, Λονδίνο (2004)· και Galeria Fruela, Μαδρίτη (2007).
